Page 250 - กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับงานจราจร
P. 250

๒๔๓




                 หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากกฎหมายวาดวยรถยนตร
                 ไดประกาศใชบังคับมาตั้งแตป พ.ศ. ๒๔๗๓ นับเปนเวลาเกือบหาสิบปแลว และในระหวางระยะเวลา

                 ดังกลาวมีการแกไขเพิ่มเติมมาแลวประมายี่สิบครั้ง อยางไรก็ดียังมีบทบัญญัติอีกหลายมาตราที่ใชอยู
                 ไมเหมาะสมกับกาลสมัยและสภาพการณของบานเมือง สมควรปรับปรุงเสียใหมใหเหมาะสมและรัดกุม

                 ยิ่งขึ้น จึงจําเปนตองตราพระราชบัญญัตินี้



                 พระราชบัญญัติรถยนต (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๒๔   ๑๑๙



                             มาตรา ๒  พระราชบัญญัตินี้ใหใชบังคับตั้งแตวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๒๕ เปนตนไป
                             มาตรา ๕  อัตราภาษีประจําปของรถยนตรตามพระราชบัญญัติรถยนตร พ.ศ. ๒๕๒๒

                 ซึ่งแกไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้ ไมใชบังคับแกรถยนตรที่ไดเสียภาษีในป พ.ศ. ๒๕๒๔ ไวแลว
                 และรถยนตรที่คางชําระภาษีประจําปกอนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใชบังคับ
                             มาตรา ๖  ใหรัฐมนตรีวาการกระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้


                 หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากหลักเกณฑและอัตรา

                 การเก็บภาษีรถยนตรนั่งสวนบุคคลไมเกินเจ็ดคนยังไมเหมาะสม สมควรเปลี่ยนหลักเกณฑและอัตรา
                 ภาษีรถยนตรดังกลาวเพื่อกอใหเกิดการใชนํ้ามันโดยประหยัดตามสภาวะของการขาดแคลนนํ้ามัน

                 ในปจจุบัน นอกจากนั้น สมควรเพิ่มอัตราภาษีรถยนตรดังกลาวสําหรับรถยนตรนั่งสวนบุคคลไมเกิน
                 เจ็ดคนที่นิติบุคคลบางประเภทเปนเจาของ เพราะภาษีรถยนตรยอมถือเปนรายจายในการคํานวณ

                 กําไรสุทธิ เพื่อเสียภาษีเงินไดของนิติบุคคลดังกลาวอยูแลว จึงจําเปนตองตราพระราชบัญญัตินี้


                 พระราชบัญญัติรถยนตร (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๒๕   ๑๒๐



                 หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากปรากฏวาพระราชบัญญัติ
                 รถยนตร พ.ศ. ๒๕๒๒ บัญญัติให “ผูใด” (อันหมายถึงเจาของกรรมสิทธิ์รถยนตร) จะไปขอจดทะเบียน

                 รถใหยื่นคําขอตอนายทะเบียนแหงทองที่ที่ตนมีภูมิลําเนานั้น ยังไมสอดคลองกับสภาพการณและ
                 ความตองการของประชาชนในปจจุบัน เพราะประชาชนสวนใหญไดซื้อรถยนตรในระบบ “เชาซื้อ”

                 การขอจดทะเบียนรถจึงตกเปนหนาที่ของผูขายคือบริษัทรถยนตร ซึี่งมีภูมิลําเนาอยูในที่ตาง ๆ
                 การตอทะเบียนก็ดี การตรวจสภาพรถยนตรก็ดี จะตองกระทําที่นายทะเบียนในทองที่นั้นเมื่อประชาชน
                 ซื้อรถไปใชในทองถิ่นอื่น การกระทําตามพระราชบัญญัติรถยนตรนี้จึงเปนการสรางความเดือดรอน


                     ๑๑๙  ราชกิจจานุเบกษา เลม ๘๙/ตอนที่ ๑๓๙/ฉบับพิเศษ หนา ๔/๒๔ สิงหาคม ๒๕๒๔
                     ๑๒๐  ราชกิจจานุเบกษา เลม ๙๙/ตอนที่ ๑๗/ฉบับพิเศษ หนา ๑/๕ กุมภาพันธ ๒๕๒๕
   245   246   247   248   249   250   251   252   253   254   255