Page 3 - สัญญาณอันตราย
P. 3
3
“ได้ผู้โดยสารรายสุดท้ายของวันนี แล้วเรา!!” เขาพึมพ่า และค่อย
เหยียบเบรกชะลอรถลงไปจอดเทียบกับทางเท้าอย่างสุภาพ โดยจงใจให้ข้าง
ด้านหลังอยู่เทียบกับชายหนุ่มพอดี..เหมือนกับการเชื อเชิญ
“ไปไหนครับ?” เขาถามอย่างสุภาพตามมารยาททันทีเมื่อชาย
หนุ่มขึ นมานั่งอยู่บนเบาะหลัง
“ปึ้ง!!” ชายหนุ่มกระชากประตูรถปิดเต็มแรงด้วยอารมณ์ นคร
สะดุ้งแล้วมองไปที่เบาะหลัง เขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ท่าทางเหนื่อยอ่อนแต่
ยังดูกระวนกระวายยังไงชอบกล...
“ไปสุทธิสาร ซอย38” ชายหนุ่มตอบห้วนๆ แต่ตายังคงมอง
ลอกแลกไปมายังวิวรอบๆตัว
“ครับ... สุทธิสาร ซอย 38 นะครับ” สิ นค่าตอบรับนครก็กด
มิเตอร์คิดค่าบริการ ก่อนที่จะพารถแท็กซี่คู่ชีพบึ่งออกยังถนนใหญ่แล่นสู่
เส้นทางที่เขาเคยชิน...
แสงไฟจากเสาไฟถนนยามค่่าคืนถูกความเร็วของรถแท็กซี่
กระชากผ่านจนกลายเป็นแสงวูบวาบ นครยังคงขับรถไปตามหน้าที่และ
พยายามที่จะชวนชายหนุ่มที่นั่งเงียบคุยหลายครั ง แต่เขาก็ไม่ยอมที่จะปริปาก
เลยซักค่าจนเขาต้องยอมถอดใจ อย่างไรก็ดีตาของเขาก็ยังไม่วายคอยช่าเลือง
มองดูภาพของชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลังอยู่บ่อยๆ... ที่น่าแปลกใจนั นไม่ใช่
ท่าทีที่ไม่เป็นมิตรของชายหนุ่มเท่านั น ที่น่าสงสัยที่สุดเห็นจะเป็นทุกครั งที่เขา
พารถวิ่งเข้าไป ณ จุดที่ห่างไกลจากผู้คนและมืดมิดเปล่าเปลี่ยว ชายหนุ่มมักจะ
ท่าท่าทางแปลกๆทุกครั ง..!!
ตอนนี ก็เหมือนกัน!.. รถวิ่งตัดผ่านทางลัดที่เต็มไปด้วยกองขยะที่
มืดทึบ และเต็มไปด้วยพงหญ้าที่หนาทึบเทียมศีรษะ ชายหนุ่มก็มีท่าทางเลิก
ลักขึ นมาทันที... เหงื่อของเขาไหลชุ่มโชกใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด..!!
มันเหมือนกับอาการของคนที่ก าลังตื่นเต้นกับการตัดสินใจ
อะไรซักอย่างหนึ่ง..!!
ห้องสมุดประชาชนอ าเภอโชคชัยจังหวัดนครราชสีมา BY นัฐรินทร์
