Page 16 - Shakespeare
P. 16

Είσαι πιο όμορφος εσύ και πιο συγκρατημένος.

               Άγριοι άνεμοι τινάζουν τα μπουμπούκια του Μαγιού


               και του καλοκαιριού ο καιρός τόσο περιορισμένος.






                   Το ασυνήθιστο σε αυτούς τους στίχους είναι ότι το πρόσωπο που εξυμνούν δεν είναι
               γυναίκα αλλά άνδρας. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι οτι ο Σαίξπηρ, που δημιούργησε
               τις πιο τρυφερές και συγκινητικές σκηνές ετεροφυλοφιλικής αγάπης, εμφανίζεται μέσα
               από τα σονέτα το ως ο πιο μεγαλειώδης, ίσως, ομοφυλόφιλος ποιητής στην ιστορία της

               αγγλικής λογοτεχνίας.

                   Δεν ξέρουμε πότε έγραψε ο Σαίξπηρ τα σονέτα του, αλλά περιέλαβε σονέτα και στο
               Αγάπης αγώνας άγονος- είναι από τα πρώτα του έργα σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς-
               και στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, όπου ένας διάλογος μεταξύ των δυο εραστών αποδίδεται
               κατα ιδιοφυή τρόπο (και πολυ συγκινητικά) με μορφή σονέτου. Σε κάποια προχωρημένη

               φάση  της  καριέρας  του  ο  Σαίξπηρ  άρχισε  να  συνεργάζεται  με  άλλους  συγγραφείς,
               πιθανότατα με τον Τζον Ουίλκινς το 1608 για τον Περικλή και με τον Τζον Φλέτσερ για
               τα έργα Οι δυο ευγενείς συγγενείς, Ερρίκος Η' (ή Όλα είναι Αλήθεια) και η Ιστορία του
               Καρδένιου,  που  δεν  έχει  σωθεί.  Φαίνεται  ότι  ο  Ουίλκινς  ήταν  ένα  εξαιρετικό
               αντιπαθητικό  άτομο.  Είχε  ένα  καπηλειό  και  έναν  οίκο  ανοχής  και  ήταν  συνεχώς  στα
               δικαστήρια.


                   Ο  Φλέτσερ  προερχόταν  αποπο  εκλεπτυσμένο  περιβάλλον  και  σπούδασε  στο
               Κέιμπριτζ. Δεν ξέρουμε τίποτα για την σχέση του φλέτσερ με τον Σαίξπηρ. Μπορεί να
               δούλευαν χωριστά ή μπορεί να έπαιρνε κάποια ημιτελή χειρόγραφα για να επεξεργαστεί
               χωρίς άλλη εμέμβαση απο τον Σαίξπηρ. Πάντως, η άψογη ροή των κειμένων οδηγεί στο
               συμπέρασμα  πως  τα  επεξεργάζονταν  συγχρόνως,  σε  στενή  συνεργασία.  Καθώς

               μεγάλωνε,  ο  Σαίξπηρ  γινόταν  διαφορετικός  συγγραφέας  -παρέμενε  ιδιοφυής,  αλλά
               γινόταν πιο δύσκολος.

                   Ο λόγος του έγινε  πιο πυκνός και πιο ελλειπτικός .Ήταν λιγότερο διατεθειμένος να
               ανταποκριθεί στις ανάγκες του μέσου θεατή. Τα έργα του είχαν λιγότερη θεατρικότητα
               και  μεγαλύτερη  εσωστρέφεια.  Η  παραγωγικότητα  του  επίσης  έπεσε  κατακόρυφα.

               Φαίνεται  ότι  μετά  το  1613,  που  κάηκε  η  Σφαίρα,  δεν  ξαναέγραψε  τίποτα.  Το  1613
               αγόρασε  ένα  σπίτι.  Το  ενδιαφέρον  στοιχείο  αυτής  της  ιστορίας  είναι  ότι  ο  Σαίξπηρ
               περιέπλεξε την αγοραπωλησία χωρίς προφανή λόγο, βάζοντας υποθήκη με εγγυητές τον
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21