Page 311 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 311

99

               แห่งการหลุดพ ้นนั่นเอง                        การมีจิตปกติ ที่กลมกลืน
                                                          กับความว่างแท ้

                                                          คุณจะต ้อง ปิดกาย ปิดวาจา
                      บทเรียน#174                         ปิดใจ ไม่ยึดปรุง

                 " ความมีจิตปกติ ในมิติ                   มีปฏิสัมพันธ์ กับสังคม ผู้คน
                    ของความว่างแท้ "                      อย่างแผ่วเบา
                   =============

                                                             ถ ้าทําดังนั้น คุณจะต ้องถูก
                อธิบาย                                   สังคมนินทา ต่อว่า กระแนะ

                 ความหมาย ของบทเรียนนี้                   กระแหน ฯลฯ
               คือ
                                                             คุณทนได ้ไหม?
                 "จิตปกติ"ในระดับมนุษย์ทั่วๆ

               ไป ก็แค่ไม่ใช่ คนบ ้า คนสติไม่                ถ ้าต ้องการ จะเข ้าถึง ความ
               ดี คนเพี้ยนๆ ฯลฯ                           ว่างแท ้หรือธรรมชาติแท ้


                  แต่ "จิตปกติ" ในมิติของ                    คุณต ้องเริ่ม ตั้งแต่บัดนี้️
               ความว่างแท ้ ความหมาย
               เปลี่ยนไป เข ้มข ้นขึ้น                       คุณ"ต ้อง"ทําให ้ได ้ เพราะ

               คือ การมีจิตที่กลมกลืน ไปกับ               มันเป็น"ความจําเป็น"
               ความว่างแท ้ ได ้แก่ การที่ ละ             ต ้องทําให ้ได ้ ในชาตินี้ ไม่ควร
               กิเลส ละอกุศลมูล ละนิวรณ์                  ผัดผ่อน อีกต่อไป

               ฯลฯ
               ในขณะที่ ดํารงชีวิตประจําวัน                  มิฉะนั้น คุณก็ยังคง ต ้องยึด
               อยู่ในสังคมปัจจุบัน นี่แหละ                ปรุง ยังคงมีสัญญาผูกพันอยู่
                                                          กับจิตกับมายา มีพันธะ ที่ต ้อง

                  ถ ้าทําดังนั้น จะเห็นได ้ว่า            เกิดภพ เกิดชาติ ต่อไป ไม่มีที่
               ทวนหรือฝืนกระแสสังคม                       สิ้นสุด
               อย่างที่สุด เพราะสังคมมีขนบ

               ในการยึดปรุงกันอย่างเข ้มข ้น
               เมามัน
   306   307   308   309   310   311   312   313   314   315   316