Page 314 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 314
102
โดยใส่ "ข ้อมูลดิบ" เท่าที่ คือความชํานาญในการเข ้าถึง
จําเป็นเข ้าไป เพื่อให ้เกิดการ ความว่างแท ้
ประมวลผล จนเป็น "กําลัง
ธรรม" ในข ้อต่อไป คือข ้อ2) ซึ่งก็มิใช่ "วสี" ที่จริงจัง
แต่อย่างใด เป็นแค่
2)*กําลังธรรม วสีมายา วสีสมมุติ
จิตที่มีคุณภาพ หมายถึงจิตที่มี 4)*เป็นปัจจัตตัง
"กําลังธรรม" โดยเริ่มจากการ ทั้งหมดเป็นปัจจัตตัง ที่รู้ได ้
มีโยนิโสมนสิการ ได ้แก่ ความ เฉพาะตัว
แยบคาย ว่าโปรแกรมจิตหลากหลาย
สาวหาเหตุผลตลอดสาย รูปแบบ
สืบค ้นต ้นเค ้า แยกแยะ หลากหลายขั้นตอนเหล่านั้น
พิเคราะห์ด ้วยปัญญา มี เป็นโปรแกรมที่เป็นธรรมะ ที่
ระเบียบความคิดอุบายวิธี ตาม ตกผลึกถึงที่สุดแล ้ว
เหตุปัจจัย อันสัมผัสได ้ด ้วยใจว่า เป็น
และให ้น้อมนําเอาธรรมะ ธรรมะที่ประณีตที่สุด
โพชฌงค์ 7 มาปฏิบัติ ดีที่สุด ลึกซึ้งที่สุด เพราะมี
จนเกิดการตกผลึกเป็น "กําลัง "ความว่างแท ้" เป็นตัวกํากับ
ธรรม"
แล ้วจึงเกิด การประทับเข ้าไป
3)*ปล่อยวางรอบแรก คือ" ในจิต ทําให ้เกิดมหาปิติ สุข
ปล่อยวางกําลังธรรม" และเอกัคตา....
เพื่อทําให ้เกิดคุณภาพของจิต ครั้นแล ้ว จึงเกิดการปล่อยวาง
สูงสุด ต ้องกรองกําลังธรรมอีก กําลังธรรม ตามข ้อ3)
ขั้นหนึ่ง จนงวดขึ้น เข ้มขึ้น
เพราะไม่ว่าสิ่งใด หรือบัญญัติ
โดยการ "ปล่อยวาง" กําลัง ใด ก็เป็นแค่สมมุติ แค่มายา
ธรรม และความคิดทั้งหมด ทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวตนจริง
เข ้าสู่โหมดแห่งความว่างแท ้
5)*ความสามารถแห่งจิต
เป็นวสีแห่งความว่างแท ้
