Page 318 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 318
106
ได ้แก่การเข ้าใจและเข ้าถึง เปรียบเทียบได ้กับเมล็ดพันธุ์
ความว่างแท ้หรือธรรมชาติแท ้ พืชเมล็ดหนึ่ง ที่เป็นเมล็ด
ปลอมๆ แต่ได ้ถูกฝังลงในดิน
ในที่นี้ อจ.อยากจะให ้นึกถึงว่า ให ้นํ้าให ้ปุ๋ ย จนเติบโตเป็น
โลกและจักรวาลเรา ถ ้าจะ ต ้นไม ้สูงใหญ่ มีทั้งความสวย
ย ้อนหลังไป นับล ้านๆปี และความไม่สวย เทอะทะ ใน
ต ้นเดียวกัน
เริ่มแรกจาก ความว่างแท ้
ที่ไม่มีการเกิดขึ้น ไม่มีการ ถ ้าเราต ้องการจะโค่นต ้นไม ้
สิ้นสุด เทอะทะต ้นนั้น ถ ้ามัวไปตัดกิ่ง
โน้นที กิ่งนี้ที มันไม่สําเร็จ
ส่วนในอีกมิติหนึ่ง ซึ่งซ ้ อนกัน
อยู่ พร ้อมกันกับความว่างแท ้ จึงต ้องใช ้ ปัญญาที่ตกผลึก ขุด
นั้นมีภาพลวงตา หรือเงา รากถอนโคนมัน อย่าให ้
สะท ้อนที่เป็นมายา ที่ก่อตัว หลงเหลือ ให ้งอกได ้อีก
ขึ้นมา โดยมิได ้มีรากฐานแห่ง
ความเป็นจริงเปรียบเทียบได ้ ฉันใดฉันนั้น ต ้องรู้เท่าทัน ว่า
กับภาพลวงตาไกลๆ เช่นเห็น ผืนดินผืนนั้น มันว่างเปล่า อย่า
เป็นแอ่งนํ้าในทะเลทรายหรือ ไปฝังเมล็ดแห่งกิเลสตัณหา
บนถนนที่ร ้อนระอุ ให ้งอกงามได ้อีก
เป็นธาตุขันธ์ เป็นจิตมารวมตัว และเมื่อรู้ต ้นเหตุแห่งปัญหา
กันลวงๆ ชั่วครั้งชั่วคราว แล ้ว ก็ใช ้ ปัญญาที่รู้เท่าทัน
มิใช่ความจริง มิใช่ตัวตน เกิด ของปลอม ของมายานี้ หยุด
การยึดมั่นถือมั่น ขยายความ ปัญญาโง่ๆ ที่มัวไป ริดกิ่งไม ้
ขยายตัว เกิดเป็นวัตถุ แต่ละกิ่ง ที่ไม่สําเร็จ
สิ่งแวดล ้อม เรื่องราวต่างๆ เดี๋ยวมันก็งอกออกไปอีก ไม่มี
เป็นคน ครอบครัว หมู่บ ้าน ที่สิ้นสุด.
ชุมชน ประเทศ ความรัก ความ
เกลียดชัง ฯลฯ ดังเช่นเห็นกัน ต ้องขุดราก ถอนโคนมัน
อยู่ในปัจจุบัน โดยการรู้เท่าทัน ต ้นไม ้แห่ง
มายานั้น ขุดราก ให ้เหลือแต่
ที่ดินเปล่า
