Page 28 - วารสารดวงหทัย
P. 28

ตลอดเวลา 38 ปี ของชีวิตการท�างานในโรงเรียนนารีวิทยา ดิฉันรู้สึกว่าตนเองเป็นคนที่โชคดีคนหนึ่งที่ได้รับโอกาส
                              ก้าวเข้าสู่รั่วนารีวิทยา ซึ่งเป็นเสมือนบ้านหลังที่สองที่ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ส�าคัญ ท�าให้ดิฉันได้รับแต่สิ่งดีๆ ทั้งความรัก
                              ความสุข ความอบอุ่น ความมั่นคง ตลอดจนความส�าเร็จในหน้าที่การงาน ต้องขอขอบคุณคณะผู้บริหาร

                               คณะครู และผู้ร่วมงานทุกท่านที่ฟันฝ่าอุปสรรค จนท�าให้โรงเรียนพัฒนายิ่งๆ ขึ้นไป

                                                                                                 ด้วยรักและผูกพัน
                                                                                               นางศุภวรรณ สุมารินทร์



                                                          มีซิสเตอร์ท่านหนึ่งเคยบอกกับฉันว่า
                                                        “คุณครูเรณู ครูเป็นคนที่แม่พระส่งมานะ”
                                   ย้อนกลับไปเมื่อ 35 ปีที่แล้ว ฉันตัดสินใจมาที่โรงเรียนแห่งนี้ โรงเรียนนารีวิทยา ซึ่งมีซิสเตอร์ท่านหนึ่ง
                              ด�ารงต�าแหน่งครูใหญ่ในขณะนั้นได้บอกกับฉันว่า ฉันคือคนที่แม่พระส่งมา ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้เข้าใจอะไรมาก

                              นักกับการเป็นคนที่แม่พระส่งมา ซิสเตอร์อธิบายให้ฉันฟังว่า ในปีนั้น โรงเรียนยังขาดคุณครูที่จะมาสอนวิชา
                              วิทยาศาสตร์ชั้น ม.1 ซึ่งโรงเรียนก�าลังจะเปิดเทอมอยู่อีกไม่กี่วัน ก็ยังไม่มีคุณครูมาสมัคร ซิสเตอร์ครูใหญ่
                              ก็ยังไม่รู้จะให้ใครมาสอนนักเรียน ท่านจึงไปสวดขอกับแม่พระขอให้ส่งคุณครูมาให้ แล้ววันต่อมาฉันก็
                              มาสมัคร ซิสเตอร์จึงบอกกับฉันว่า ฉันคือคนที่แม่พระส่งมา จากวันนั้นฉันก็เริ่มรู้จักและเรียนรู้เรื่องราวของแม่พระ
                              ตลอดระยะเวลาของการเป็นครู ณ โรงเรียนนารีวิทยา

               ในวันที่เป็นครูใหม่...สู่การได้เรียนรู้งาน ฉันได้รับความ     ในวันที่ค่านิยม สภาพสังคมเปลี่ยนแปลง.....ฉันอาจเป็นครูที่ไม่
          ช่วยเหลือจากพี่ๆ เพื่อนร่วมงานที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมงานที่ดี  ได้ทันสมัยในสายตานักเรียนยุคปัจจุบัน เป็นสิ่งที่ต้องยอมรับ เพราะ
          และเป็นพี่ๆ ที่คอยให้ค�าปรึกษา ท�าให้บรรยากาศการท�างานอบอุ่น  ช่วงอายุของเราต่างกันมาก ค่านิยมที่เปลี่ยนไป บางอย่างอาจเป็นสิ่งที่
          มีแต่ความช่วยเหลือเกื้อกูล รู้สึกถึงครอบครัวที่คอยดูแลเอื้อเฟื้อกัน  นักเรียนไม่ได้มองว่าผิด แต่ในความเหมาะสมของสังคมไทย อาจเป็นสิ่งที่
               ในวันที่สะสมประสบการณ์.....วิชาวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นวิชา  ไม่ถูกไม่ควร ฉันจึงต้องแนะน�า สั่งสอน ตักเตือน เพราะฉันเป็นครู ครูที่
          ที่ไม่ใช่เด็กทุกคนจะเข้าใจได้ ฉันตั้งใจที่จะพยายามหาวิธีการสอน  ไม่ได้มีหน้าที่สอนแค่เนื้อหาวิชาการ แต่ฉันคือครู ครูที่ให้ทั้งความรู้และ

          มาให้นักเรียนได้เข้าใจ ฉันเชื่อว่าการได้ท�า ได้เห็นเพียงหนึ่งครั้ง  คุณธรรม ค่านิยมที่ถูกต้อง เพื่อให้ลูกศิษย์ของฉันอยู่ในสังคมได้อย่าง
          มีผลมากกว่าการฟังถึงสิบครั้ง เพราะการลงมือปฏิบัติย่อมท�าให้  สง่างาม
          เห็นผลที่แท้จริง ฉันจึงทุ่มเทกับการให้นักเรียนได้ปฏิบัติและได้      ในวันที่เข้าสู่วันเกษียณ..... ตลอดระยะเวลาของการท�างานกว่า
          ทดลองจริง แม้ว่าวิธีการสอนแบบนี้จะเหนื่อย แต่ฉันก็ตั้งใจท�า  3 ทศวรรษ ฉันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงต่างๆ เห็นการเติบโตขึ้นของ
          มันให้ดีที่สุด เพราะฉันรู้ว่าประโยชน์ที่จะได้แก่นักเรียนของฉัน  โรงเรียนและความเป็นครูในตัวฉัน โรงเรียนนารีวิทยาไม่ใช่แค่เพียง
          นั้นมากกว่าการเรียนในต�ารา                         สถานที่ท�างาน แต่เป็นที่ที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น มีสายสัมพันธ์อันดี
               ในวันที่ต้องพยายาม....เพราะมนุษย์เกิดมาพร้อมกับความ  ที่ประกอบขึ้นโดยมี คณะผู้บริหาร คณะครู นักเรียนทุกๆ คน บุคลากร
          แตกต่าง การสร้างคนเป็นความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ของฉัน การเป็น  ในโรงเรียน ก่อเกิดเป็นความรักความผูกพัน ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นครู
          แม่พิมพ์ส�าหรับฉัน มีหน้าที่ในการท�าให้สิ่งที่อยู่ในพิมพ์ออก  แบบไหน ฉันรู้แค่ว่าตลอดระยะเวลาของการท�างานมากว่า 35 ปี สิ่งที่

          มามีรูปแบบที่สวยงามเป็นที่ยอมรับ แต่การจะได้มาซึ่งสิ่งพิมพ์  ฉันคิดทุกครั้ง ในขณะที่นักเรียนยังเรียกฉันว่า “ครู” คือ เขาเป็นลูกศิษย์
          ที่สวยงามย่อมต้องผ่านการขัดเกลา และเมื่อนักเรียนต้อง  ของฉัน ลูกศิษย์ที่ฉันปรารถนาดีและพร้อมจะให้สิ่งที่ดีแก่เขา นี่คือสิ่งที่ฉัน
          ได้รับการขัดเกลา ว่ากล่าวตักเตือนเพื่อให้สนใจการเรียน  ตั้งใจท�าให้ดีที่สุดเสมอมา ให้สมกับที่เขาเรียกฉันว่า “ครู”
          หรือเพื่อให้อยู่ในระเบียบแบบแผนที่เหมาะสมนั้นย่อมท�าให้     สุดท้ายนี้ ขอบคุณช่วงเวลาทั้งหมด ที่ท�าให้รู้ว่าความรักส�าคัญ
          ครูไม่เป็นที่รักหรือไม่เป็นที่พอใจของนักเรียนบ้างในบางครั้ง แต่  กว่าระยะทาง แม้ในทุกๆ วัน ระยะทางที่ต้องเดินทางมาโรงเรียนจะสร้าง
          ไม่มีครูคนไหนที่อยากให้ศิษย์ไม่รักหรอกนะ ซึ่งฉันก็ต้องยอมเป็น  ความเหนื่อยล้าทางกาย แต่สถานที่นี้กลับให้ความสุขทางใจ ขอบคุณ
          ครูแบบที่ไม่ได้เป็นที่ถูกใจ พยายามท�าหน้าที่เพียงเพราะรู้ว่าสิ่งที่  แม่พระ ถ้าท่านส่งฉันมาที่นี่ ขอบคุณทุกๆ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตการ

          ท�าลงไป เป็นความหวังดีเพื่อให้นักเรียนของฉันเติบโตในทิศทาง  ท�างาน ขอบคุณนักเรียนทุกคนที่ผ่านเข้ามาเติมเต็มความเป็นครูในตัวฉัน
          ที่เหมาะสมและมีอนาคตที่สวยงาม                                          คุณครูเรณู กระแจ่ม
          26 26
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33