Page 29 - วารสารดวงหทัย
P. 29
ด้วยพันธะหน้าที่เกียรติยศ ถึงก�าหนดครบวาระอันยิ่งใหญ่
ครบเกษียณอายุก�าหนดไว้ แม้พ้นไปแต่ไม่พ้นความเป็นครู
เพราะหัวใจเต็มร้อยด้วยความรัก แม้กายพักเหนื่อยแรงกายใจยังสู้
แม้วางชอล์กใช่จะวางความเป็นครู ขอเชิดชูเกียรติไว้ด้วยใจชนม์
บ้านหลังนี้มีรักอุ่นไอรัก เป็นที่พักใจกายไม่หมองหม่น
บ้านหลังนี้มีพี่น้องปรองกมล บ้านหลังนี้ทุกทุกคนยังผูกพัน
ด้วยรักและผูกพัน ใช่อยากเอ่ยค�าลาว่าลาจาก มีแต่เอ่ยค�าฝากจากใจมั่น
นางศุภวรรณ สุมารินทร์ ว่ารักพี่อาลัยน้องทุกคืนวัน สายสัมพันธ์ยังอยู่คู่ฟ้าชมพู
จากวันที่พากเพียรสู่วัยเกษียณที่ภาคภูมิ และแล้ววันนี้ก็มาถึงเราจนได้ ด้วยวัยเกษียณท�าให้นึกไปถึงวันแรกที่ก้าว
เข้ามาสู่รั้วนารีวิทยา มาสมัครเป็นครู รู้สึกตื่นเต้น โรงเรียนอะไรสะอาดมาก ดูเป็นระเบียบ นักเรียนแต่งกายได้เรียบร้อย
ทั้งที่นักเรียนก็มาก เริ่มตั้งค�าถามให้กับตัวเองในทันทีว่า “เราจะอยู่ที่นี่ได้ไหม เราจะสอนที่นี่ได้ไหม” แต่สิ่งที่เราคิด
เป็นเพียงแค่ค�าถามที่ออกมาจากใจเราที่กลัวไปเอง และสิ่งแรกที่เราได้สัมผัสได้รับรู้ในวันแรกของการเริ่มท�างาน คือ
รอยยิ้มของทุกคน ฉันรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นในความรักที่ทุกคนมีให้ ต่างคอยช่วยเหลือกันและกัน ให้อภัยซึ่งกันและกัน
ทุกคนเป็นกัลยาณมิตร คอยให้ค�าแนะน�า ชี้แนะ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเพื่อให้เราได้ก้าวพ้นอุปสรรคต่างๆ ด้วยไมตรี ดุจพี่น้อง
จากเพื่อนร่วมงาน
ครูไม่เคยเสียใจเลยที่ได้เข้ามาสอนในโรงเรียนนารีวิทยา ณ ที่แห่งนี้ที่มีแต่ความทรงจ�าที่มากมาย เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง
นักเรียนน่ารักมีมารยาท มีระเบียบวินัย ภายใต้เอกลักษณ์ของโรงเรียนคือ”วินัยเสริมสร้างบุคลิกภาพ” ปรากฏชัดในตัวของนักเรียน
และสิ่งที่ได้ปฏิบัติมากลายเป็นสิ่งหล่อหลอมขึ้นภายในตัวเราที่จะต้องปฏิบัติในทุกๆ วัน
โรงเรียนนารีวิทยาได้ให้อะไรแก่ครูอีกหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งความรู้ และประสบการณ์ ซึ่งกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ล้วนเกิดจากความรัก ความสามัคคี
ความห่วงใย ความเอื้ออาทร พร้อมเปิดโอกาสให้ครูได้แสดงความสามารถในการท�างานอย่างเต็มที่ โดยมีผู้บริหารที่น่ารักคอย
สนับสนุน ให้เราได้พัฒนาตนเองด้วยวิสัยทัศน์ที่ก้าวไกล มีเพื่อนร่วมงานที่ดี มีนักเรียนที่น่ารัก เพียงเท่านี้ก็คิดว่าเพียงพอแล้วกับ
การท�างานของครู
ยิ่งอยู่ ยิ่งรัก รักที่จะอยู่ โดยไม่รู้ตัวเลยถึงแม้จะเลยผ่านมาเกือบ 24 ปีแล้วก็ตาม และนี่คือค�าตอบที่พิสูจน์ได้จากใจครู
รักที่จะผูกพัน
ครูวนิดา ปิยะรักษ์
จะเก็บรัก มาร้อยเรียง เคียงข้างฝัน เคยมีกัน และกัน ให้ห่วงหา
จะเก็บวัน เก็บเดือนปี ที่ผ่านมา ย�้าเตือนว่า แสนโชคดี ที่มีกัน
กฎของเข็มนาฬิกา คือการเดินไปข้างหน้า ไม่สามารถย้อนกลับคืนได้ บ่งบอกถึงช่วงเวลา
ที่ด�าเนินเคลื่อนที่ไปทุกๆ วัน แม้เวลาอาจไม่สามารถย้อนกลับได้ แต่ความห่วงหา ความคิดถึง
จะยังคงอยู่ในทุกๆ ช่วงของเวลาตลอดไป หลายต่อหลายคน คงไม่ชื่นชอบกับค�าว่าอ�าลา แต่อีกหลายคน
การอ�าลา คือช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และความสุขอย่างเช่นครู
ส�าหรับครูวัยไม่ใช่อุปสรรคในการผลิตคนดี และคนเก่ง แต่วัยได้สร้างคนที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์ใน
หน้าที่ของตนตามกาลเวลาที่ไม่หวนคืนกลับ หน้าที่การสอนของครูอาจยุติลง แต่ค�าว่าครูจะยังคงอยู่ตลอดไป
การอ�าลาจึงไม่ใช่ความรู้สึกเสียใจ แต่กลับเป็นความภาคภูมิใจที่ได้เป็นครูและมีศิษย์ที่รักต่างหาก ความรักที่มากล้นและความคิดถึงทุกช่วงเวลา
จะยังคงอยู่คู่โรงเรียนนารีวิทยาตลอดไป
การจากลา เหลือไว้ เพียงความหลัง คอยย�้าเตือน ให้ยัง เฝ้าฝันหา
ให้คิดถึง นารี วิทยา เป็นวิมาน ล�้าค่า สีชมพู
คุณครูกอบกุล เยาวรักษ์ 27 27
