Page 207 - เสด็จสู่แดนสรวง
P. 207
พระสงฆ์สดับปกรณ์ (ที่มํา: คนจีน ๒๐๐ ปี ภายใต้พระบรมโพธิสมภาร ภาค ๒)
ของ “องฮึง” เจ้ําอําวําสวัดอุภัยรําชบํารุงเป็นท่ี “พระครูคณํานัมสมณําจํารย์” เป็นเจ้ําคณะใหญ่ ฝ่ํายอนัมนิกํายในประเทศไทย ต่อมํายังได้พระรําชทํานนํามวัดญวนและวัดจีนอื่นๆ อีกหลํายวัด (โสวัตรี ณ ถลําง ๒๕๕๐: ๓๘-๓๙) ด้วยเหตุที่พระบําทสมเด็จพระจอมเกล้ําเจ้ําอยู่หัวทรง สนพระรําชหฤทัยต่อประเพณีควํามเชื่อและวัตรปฏิบัติของพระสงฆ์ฝ่ํายอนัมนิกํายจึงทําให้มี งํานพิธีดังกล่ําวในรําชสํานัก
อน่ึง กํารบํารุงพระพุทธศําสนําในพระบําทสมเด็จพระน่ังเกล้ําเจ้ําอยู่หัวท่ีพระองค์มี พระรําชศรทั ธํายงิ่ นนั้ จํากพระรําชปจุ ฉําในพระองคพ์ บวํา่ สมยั ของลน้ เกลํา้ รชั กําลที่ ๓ ไดม้ เี จํา้ นําย หลํายพระองค์ท่ีทรงห่วงหําอําทรส้ินพระชนม์ลง รวมถึงขุนนํางหลํายคนก็กรําบบังคมลําดับสูญ ก่อนวัยอันควร ไม่ได้อยู่รับใช้เบื้องพระยุคลบําท ซ่ึงพระองค์ทรงทุกข์โสมนัสยิ่งนัก จึงตรัสถํามถึง กํารบําเพ็ญพระรําชกุศลใดที่ยังไม่ได้ทรงบําเพ็ญบ้ําง ในคร้ังนั้น “ให้เจ้าประคุณทั้งปวงพิจารณา ความในพระบาลี ถวายพระองค์คนละฉบับ ให้มีความอ้างว่าได้ความจากคัมภีร์น้ันๆ มีนิทานเป็น ทาเนียมอย่างนั้น แล้วได้เรียงความใส่สมุดเป็นอักษรมาให้ทุกๆ พระองค์ ให้ได้ในเดือนอ้าย จะได้ ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย แต่มีพระโองการห้ามมิให้เจ้าคุณทั้งปวงปรึกษากัน ให้เอาแต่ตามใจรัก ตามแต่จะเห็นเถิด” (ประสิทธิ์ แสงทับ ๒๕๕๐: ๓๓๒-๓๓๓) ซึ่งไม่มีพระเถระผู้ใหญ่ได้ถวํายวิสัชนํา ในพระรําชปุจฉําท่ีพระองค์โปรดรับสั่งในเร่ืองดังกล่ําว ก็เป็นข้อคิดที่ว่ํา กํารครั้งนั้นไม่มีพระบําลี ข้อใดท่ีใช้อ้ํางเพ่ือถวํายพระรําชปุจฉําในพระองค์ได้ เมื่อล้นเกล้ํารัชกําลท่ี ๔ เสด็จเสวยรําชสมบัติ แล้ว ซึ่งพระองค์ทรงสนพระรําชหฤทัยในคติควํามเช่ือในลัทธิอ่ืนๆ อยู่ก่อนหน้ํานั้นแล้ว โดยเฉพําะ อย่ํางย่ิงคติควํามเชื่อในพุทธศําสนําฝ่ํายอนัมนิกําย เม่ือมีกํารจัดพระรําชพิธีพระบรมศพจึงทรง พระกรุณําโปรดเกล้ําให้บรรพชิตญวนจัดพิธีกงเต๊กถวําย ทั้งนี้อําจเนื่องด้วยเป็นกํารถวํายพระรําช
๙
ศิลปะ ประเพณี และความเช่ือในงานพระบรมศพและพระเมรุมาศ ๒๐5
เสด็จสู่แดนสรวง
