Page 172 - aa
P. 172
159
เงินค้ าประกันอย่างไม่มีจ ากัดนั้นย่อมคุ้มทุนดอกเบี้ยและค่าสินไหมทดแทนซึ่ง
ลูกหนี้ค้างช าระตลอดจนค่าภาระติดพันเป็นอุปกรณ์แห่งหนี้รายนั้นด้วยเว้นแต่เจ้าหนี้ฟ้อง
ลูกหนี้ฝ่ายเดียวโดยไม่เรียกให้ผู้ค้ าประกันช าระหนี้นั้นก่อนผู้ค้ าประกันก็พ้นจากความผิดที่
จะต้องใช้ค่าฤชาธรรมเนียม
บรรดาข้อตกลงเกี่ยวกับค้ าประกันที่แตกต่างไปจากมาตรา 681 วรรค 1 วรรค 2
วรรค 3 มาตรา 694 ข้อต่อสู้ของผู้ค้ าประกัน มาตรา 698 เมื่อลูกหนี้ ระงับสัญญาค้ า
ประกันระงับด้วย และมาตรา 699 ค้ าประกันกิจการเนื่องกันไปหลายคราวไม่จ ากัดเวลาให้
ข้อตกลงนั้นเป็นโมฆะ
ผู้รับเรือนและผู้ค้ ำประกันหลำยคน
หลักกฎหมายก าหนดว่าบุคคลยอมเข้าเป็นผู้รับเรือนคือเป็นประกันของผู้ค้ าประกัน
อีกชั้นหนึ่งก็เป็นได้
ถ้าบุคคลหลายคนยอมคนเข้าเป็นผู้ค้ าประกันในนี้รายเดียวกันผู้ค้ าประกันเหล่านั้น
มีความรับผิด อย่างลูกหนี้ร่วมกันถึงแม้ว่าจะไม่ได้เข้ารับค้ าประกันร่วมกัน
จากหลักกฎหมายอธิบายได้ดังนี้
ผู้รับเรือนคือผู้ประกันของผู้ค้ าประกันหรือผู้ให้เข้าใจยิ่งขึ้นคือผู้ค้ าประกันของผู้ค้ า
ประกันอีกคนหนึ่งนั่นเองกล่าวคือมีผู้ค้ าประกันสองคนคนแรกเรียกว่าผู้ค้ าประกันลูกหนี้
ส่วนอีกคนหนึ่งเรียกว่าผู้รับเรือนเป็นผู้ค้ าประกันของผู้ค้ าประกันคนแรกด้วยกันเองเมื่อ
ลูกหนี้ผิดนัดไม่ช าระหนี้ผู้ค้ าประกันคนแรกก็ไม่ช าระหนี้เจ้าหนี้ผู้รับเรือนคือผู้ค้ าประกันคน
ที่สองจะช าระหนี้แทนแก่เจ้าหนี้
