Page 178 - Visionary Arts 2019
P. 178
“ ควำมส ำเร็จที่ก ำหนดเอง ”
ิ
นำงสำวจิณณ์ณชำ นนท์ตำ
ย้อนกลับไปเกือบ 10 ปีที่แล้ว ผู้เขียนมีโอกำสได้ไป ทัศนศึกษำที่
ประเทศสิงคโปร์กับทำงโรงเรียนครั้งแรก และเป็นกำรเดินทำงไปต่ำงประเทศ
ครั้งแรกในชีวิตในตอนนั้นเกิดค ำถำมว่ำท ำไมคนในประเทศนี้ถึงไม่มีใคร
ทิ้งขยะลงถนนเลย? ท ำไมถึงมีแต่รถสวย ๆ เต็มไปหมด ? ท ำไมเด็ก
ในประเทศนี้เรียนน้อยกว่ำแต่กำรเรียนกำรสอนของเค้ำดูเหมือนจะได้ผลและมี
ประสิทธิภำพมำกกว่ำ ? ควำมคิดเหล่ำนี้อำจจะเป็นควำมคิดทั่วไปของเด็กวัย
14 ที่ได้มีโอกำสไปเปิดหูเปิดตำในต่ำงประเทศแต่ในครั้งนี้ผู้เขียนได้มีโอกำส
กลับไปอีกครั้งในฐำนะของนักศึกษำคณะอักษรศำสตร์สำขำวิชำเอเชียศึกษำ
มหำวิทยำลัยศิลปำกรไม่ว่ำจะเดินไปทำงไหนประเทศนี้ก็ยังสะอำดและ
มีแต่รถหรูเหมือนเดิมทุกที่มีแต่อำคำรสูงใหญ่เต็มไปหมดเทคโนโลยีของประเทศ
ก้ำวหน้ำไปมำกและประชำชนก็มีคุณภำพชีวิตที่ดีมำกเช่นกันจึงเกิดค ำถำมขึ้น
อีกครั้งว่ำจำกประเทศที่ไม่มีอะไรเลยและเคยตกอยู่ภำยใต้อำณำนิคมของ
อังกฤษ แต่ท ำไมถึงสำมำรถพัฒนำคนและประเทศชำติให้ก้ำวหน้ำได้ไกลขนำด
นี้
178
