Page 5 - งานนำเสนอจะเข้

1
ประวัติเครื่ องดนตรี จะเข้

จะเข้เป็นเครื่องดีดที่วางราบบนพื้น เข้าใจว่าแก้ไขมาจากพิณเวลาดีดนั่งขวางกับตัวจะเข้เพื่อให้นั่งดีดได้

สะดวกและไพเราะโดยเหตุที่ตัวพิมพ์แต่เดิมท าเป็นรูปร่างอย่างจะเข้ แต่ขุดให้กลวงเป็นโพรงข้างในเพื่อช่วยให้เสียง
ก้องกังวาน จึงเรียกชื่อเครื่องดนตรีชนิดนี้ตามรูปร่างว่าจะเข้เช่นเดียวกับทีมของอินเดีย ที่ท าตอนพิมพ์เป็นรูปร่าง

นกยูงตอนปลายหางนกยูง ก็เรียกเป็นชนิดนั้นว่า มยุรี แต่จะเข้ที่สร้างในตอนหลังนี้ได้คิดปรับปรุงแก้ไขกันขึ้นใหม่

ไม่ท าเป็นรูปจะเข้ทีเดียวแต่ถ้าพิจารณาด้วยมีความคิดค านึงเข้าช่วยด้วยก็มีเขาคล้ายจะเข้ ที่แก้ไขเปลี่ยนแปลง

ไปนี้เข้าใจว่าเพื่อประโยชน์ในทางเสียงและเพื่อความสะดวกเป็นส่วนใหญ่ตัวจะเข้ท าเป็น 2 ตอน ตอนตัวและหัว
เป็นกระพุ้งใหญ่ ท าด้วยไม้แก่นขนุนหน้าเรา 12 เซนติเมตร ยาวประมาณ 52 เซนติเมตรกว้างประมาณ 22

เซนติเมตร ตอนหารยาวประมาณ 78 - 80 เซนติเมตร กว้างประมาณ 11.5 เซนติเมตร รวมทั้งท่อนหัวและท่อนหาง

ซึ่งท าด้วยไม้แก่นขนุนท่อนเดียว ขุดเป็นโพรงตลอดถึงกันยาวประมาณ 130 - 132 เซนติเมตร
มีแผ่นไม้ปิดท้องเบื้องล่างจะเข้ตัวหนึ่งมีเท้ารองตอนตัวสีและปลายหาง 1 สูงจากปลายเท้าวางพื้นถึงหลังคา

ประมาณ 19 เซนติเมตร ท าหลังนูนกลาง 2 ข้างล่างตรงขึ้นสายโยง เรียบไปตามหลังตัวจะเข้ จากทางหัวไปทางหาง 3

สาย สาย 1 ใช้เส้นลวดทองเหลืองอีก 2 สาย เป็นเอ็นมีลูกบิดประจ าสาย สายละ 1 อันส าหรับ เร่งเสียงมี หยอง
รับสายทานหางระหว่างตัวจะเข้ มาทางหย่อง มีแป้นไม้ที่เรียกกันว่านมส าหรับรองนิ้วกด 11 อันติดไว้บนหลังจะเข้

นมอันหนึ่ง สูงเรียงระดับกันไป ตั้งแต่ 2 เซนติเมตร ขึ้นไปจนสูง 35 เซนติเมตรเมื่อบรรเลง ใช้ดีด้วยไม้ดีด กรมปลาย

แหลมท าด้วยกระดูกสัตว์ หรือด้วยเขา ยาวประมาณ 5 ถึง 6 เซนติเมตร ผูกด้วยเส้นด้ายติดกับปลายนิ้วมือขวาของผู้
ดีด และใช้นิ้ว หัวแม่มือ กับนิ้วกลาง ช่วยจับ ให้มีก าลัง ดัน เวลาแกว่งมือ สายไปมาเครื่องมือชนิดนี้ บางทีก็สร้างขึ้น

ด้วยความวิจิตรบรรจงเช่น เลี่ยมและฝังงา หรือประดับมุกเป็นลวดลายสวยงาม