Page 19 - โลกของหนูแหวน

ทุกวันตั้งแตเชาหนูแหวนจะตองเวียนไปที่หนวยพัฒนาดูไอโนน จับไอนี่ บางทีก็ซักถามไปตามเรื่อง ตอน
หนึ่งเธอพูดขึ้นวา “นา ๆ ที่ในเมืองใหญเขาวามีตึกสูง ๆ จริงหรือ”

“จริงซี” หนุมนักพัฒนาตอบ “บางหลังสูงเทายอดตาลโนนแนะ”

หนูแหวนมองตามมือไป แลวก็นึกสงสารชาวเมืองขึ้นมาจับใจที่ตองไปอยูบนยอดตาลอยางนั้น แตเธอก็
ถามตอไปวา “แลวพวกเขาขึ้นไปอยูขางบนไดอยางไร เออ คะ” หนูแหวนนึกถึงคําลงทายที่ครูสาวนักพัฒนาไดสอน

ใหได

“เขาก็ขึ้นบันไดไปนะซี” หนุมนักพัฒนาตอบไปอยางที่ไมคิดวาจะเปนปญหา
หนูแหวนก็ไมเคยคิดเหมือนกันวาจะมีใครทําบันไดใหสูงเทาพะองได ดังนั้นบันไดสูง ๆ สําหรับหนูแหวนก็
คือพะองนั่นเอง แลวเธอก็รูสึกหวาดกลัวในความเจริญยิ่ง ถาเธอตองปนขึ้นลงอยางนั้นทุกวันคงตายแน ขนาดเจา

คําวาปนเกง ๆ ยังพลาดตกลงมาเลย
เธอเริ่มรูสึกวาความหวาดกลัวของเธอกลายเปนความจริงขึ้นมาแลว เมื่อนึกยอนไปยิ่งเห็นเปนจริงเปนจัง

ขึ้น อยางหีบพูดไดก็โกหกสิ้นดี เดี๋ยววาที่นี่ ป.ช.ส. เดี๋ยววาที่นี่ ต.ช.ด. ไมรูจะเอาอยางไหนแน นอกจากนี้ยังเปน
คนเอาแตใจตัวดวย ตอนหนึ่งพูดออกมาวา “ทานเคยเปนอยางนี้ไหม” เธอกับเพื่อน ๆ อุตสาหตะโกนจนสุดเสียง

วา “ไมเคยเปน” แตเจาหีบนั่นก็ไมเห็นตอบ กลับพูดตอไปวา “ถาทานเปนอยางนั้นโปรดจงใช...” คนในเมืองก็คง

เปนเหมือนอยางหีบนี่แหละ
หนูแหวนเริ่มรูสึกวา โลกนอย ๆ ของเธอตองสั่นสะเทือนอยางรุนแรง ดวยโลกใหมที่ใหญกวากวางขวาง
กวาและแข็งแรงกวา หนูแหวนทนไมได เธอเลี่ยงหากจากชาวพัฒนา เที่ยวตะลอน ๆ คุยกับนก เอาเมล็ดตอยติ่ง

อมใหมันแตกในปากเหมือนอยางเคย
ในที่สุดหนวยพัฒนาชนบทก็ยายไปที่หมูบานอื่น หนูแหวนวิ่งรองไชโยลั่นทุง เมื่อวิ่งจนเหนื่อย ความรูสึก

หวาดกลัวอยางเกาก็กลับมาอีก หนูแหวนทรุดตัวลงนั่งที่ชายฝงคลอง มองดูน้ําที่ไหลเอื่อยอยางไมมีความคิด เธอรู
แลววามันไหลมาจากเขื่อน ไมไดไหลมาจากสวรรคอยางที่ฝนเอาไว หนูแหวนหยิบกอนดินเล็ก ๆ โยนลงไป มัน

กระทบน้ําเสียงดังตอม แลวน้ําก็กระเพื่อมเปนคลื่นแผวงกวางออกไปทุกที ๆ “จนกระทั่งถึงเขื่อน” หนูแหวนบอก
กับตัวเอง

19