Page 18 - โลกของหนูแหวน
P. 18
คลื่นความเจริญ
หนาแลงปนี้น้ําไมแหงขอดคลองเหมือนเคย พอไดขาวจากอําเภอมาบอกวาเปนน้ํามาจากเขื่อน ปาพลอย
ไดยินเขาก็พึมพําไปตามประสาคนแกวา “มันก็เหมือนกับกุมภกรรณทดน้ําแหละวา” หนูแหวนไดยินไมถนัด
ประกอบกับเธอกําลังคิดอะไรอยู เธอไดรูสึกถึงความใหญโตที่นากลัว ซึ่งเธอก็ไมรูวาคืออะไรแน เธอจึงไมได
ซักถามวากุมภกรรณเปนใคร มาจากไหน เหตุใดจึงมาทดน้ํา
แลวในที่สุดสิ่งที่หนูแหวนหวาดกลัวก็มาถึง มีคนแตงตัวดี ๆ กลุมหนึ่งมาที่หมูบาน มีเครื่องขยายเสียง
ปายโฆษณามาพรอม เจาแกละวิ่งหนาเริดไปถึงกอนใคร แตแลวก็หนามอยบนอยางผิดหวังวา “นึกวาจะมีหนัง
ฉาย” ชาวบานตางพากันออกมาดู หมุนไปรอบผาโฆษณาที่เขียนหนังสือยากเหลือเกินจนไมมีใครอานออก เมื่อ
เห็นวามีผูคนมามากแลว ลุงคงผูใหญบานไวหนวดเฟมก็ขึ้นไปยืนประกาศวา
“พอแมพี่นองทั้งหลาย นี่คือหนวยพัฒนาชนบท” เสียงชาวบานถอนใจดวยความโลงอก ไดรูกันเสียทีวา
เปนหนวยชื่อยาก ๆ นี้ เสียงลุงคงพูดตอไปวา “หนวยพัฒนานี้เขาจะมาทําหมูบานของเราใหเจริญ ขอพอแมพี่นอง
ใหความรวมมือดวย”
แลวลุงคงก็พูดตอไปอีกยืดยาว มีศัพทแสงมากมาย ทุกคนฟงลุงคงดวยความยกยองนับถือ และไดใหความ
รวมมือดวยเปนอยางดี เชน อุมลูกจูงหลานไปใหหมอตรวจ ชวยกันขุดบอทําถนน ใคร ๆ ก็พูดกันแตเรื่องการ
พัฒนา ที่บานปาพลอย พอตกบายจะมีเด็ก ๆ มานั่งคุยกันถึงเรื่องนี้ ปาพลอยมักจะพูดอยูไมขาดปากวา เกิดมา
ทองพอทองแมก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ สวนเด็กก็คุยกันแตเรื่องของเลน อยางเชน หีบพูดได ซึ่งมีสองแบบดวยกัน
หีบอยางหนึ่งมีขอกลม ๆ มีเสนสีน้ําตาล พอวงกลมหมุนก็พูดได แตเจาเปยกคานวา “เฮย บางทีมันหมุนก็ไมมี
เสียงดัง ตอนนี้มันหมุนเร็ว ๆ นะ” สวนหีบอีกอยางพอหมุนปุมเสียงดังกิ๊กก็มีเสียงดัง แตหีบอยางหลังนี้บางทีก็มี
เสียงโครกคราก ปาพลอยฟงเด็กที่พูดกันอยางสนุกสนาน แลวก็พูดขึ้นอยางปลงตกวา “เฮอ เดี๋ยวนี้อะไร ๆ มันก็
เปลี่ยนแปลง”
“ใช” หนูแหวนเสริมขึ้น “อยางเจาแกละเดี๋ยวนี้ก็กลายเปนคุณหนูไปแลว”
เสียงเด็กหัวเราะกันอาใหญ เจาแกละอายจนหนาแดงที่หนูแหวนหาวามันเปนคุณหนู หันมาทุบเอาดัง
พลั่ก พูดขึ้นวา “แกก็เปนคุณหนูวะ”
18