Page 45 - ชวนเทยวสารคาม2561
P. 45
สะพานไม้แกด�ามันถูกสร้างเพราะ“ความคิดถึง”เมื่อ
สมัยเก่าก่อนแค่คนละฝั่งหนองน�้าก็ไกลเหลือเกิน ญาติพี่น้องจะ
ไปมาหาสู่กันนั้นชั่งแสนล�าบาก เด็กๆจะข้ามไปโรงเรียนเทียวไป ต.แกด�า อ.แกด�า จ.มหาสารคาม
เทียวกลับก็เป็นเรื่องใหญ่เสียยิ่งนัก ชาวบ้านจึงพากันสละเสารั้ว
หลักคอกควายแลบรรดาไม้เหลือใช้น�ามารวมกันเพื่อสร้าง
สะพานข้ามหนองน�้าได้ส�าเร็จ ต่อมาชลประทานได้เข้ามาขุด
ลอกหนองเสียใหม่หนองน�้าก็ยิ่งกว้างขึ้นไปอีก แต่ชาวบ้านก็ไม่
ยอมแพ้พากันต่อสะพานให้ยาวขึ้นเรื่อยๆจนทุกวันนี้ก็ยังต่อกัน
อยู่เลยจะถึงกิโลเมตรแล้วกระมัง ฝีมือชาวบ้านแลเศษไม้เก่า จึง
ได้สะพานที่คดโค้งเลี้ยวไปเลี้ยวมาแทรกตัวไปตามป่าบัว ที่ขึ้น
อยู่เต็มหนองแห่งนี่แล้วเสร็จเป็นสะพานที่มีหน้าตาไม่ได้สะสวย
มากนักแต่กลับกลายเป็นงานศิลปะที่กลมกลืนกับธรรมชาติ
สร้างมนต์เสน่ห์ที่น่าไหลหลงตรึงผู้มาพบเห็นให้แน่นิ่งกับความ
งามของธรรมชาติไปชั่วขณะ ดั่งหนุ่มกรุงที่ได้มาพบสาวงาม
ชาวบ้านนานุ่งซิ่นอยู่กลางทุ่งเจิดจรัสอยู่กลางฝูงวัวควายความ
รู้สึกน่าจะเปรียบได้ประมาณนั้น ทุกวันนี้การมาเที่ยวที่นี่สะดวก
ขึ้นมาก มีร้านค้าและตลาดพื้นบ้านให้เดินชมหรือจะข้ามฝั่งไป
เลือกซื้อพืชผักสวนครัวที่ชาวบ้านปลูกแบบไร้สารพิษก็จะได้
สุขภาพที่ดีแน่ๆ เพราะอย่างน้อยๆก็จะเป็นการซื้อของฝาก
ที่ต้องเดินไปและกลับนับได้ 2 กิโลเมตรพอดี ช่างเป็นการเดิน
กลางธรรมชาติที่คุณสามารถสูดหายใจได้เต็มปอด แล้วคุณ
จะกลับบ้านไปพร้อมกับการหวน “คิดถึง” ที่นี่ เหมือนดั่ง
เหตุผลแรกที่สะพานนี้ถูกสร้างขึ้นมา
