Page 38 - หยาดเพชรหยาดธรรม
P. 38
ภูมิปัญญาเพื่อการศึกษาไทย 31
การศึกษากับการพัฒนาศักยภาพของมนุษย์
“พระพุทธศาสนามีลักษณะสำาคัญอย่างหนึ่ง คือ
ยืนยันในศักยภาพสูงสุดของมนุษย์ ศักยภาพนี้เป็น
ศัพท์สมัยใหม่ยืมเอามาใช้ เดิมนั้นเราพูดว่ามนุษย์เป็น
สัตว์ที่ฝึกได้ พระพุทธศาสนายอมรับความสำาคัญของ
มนุษย์ว่า มีภาวะเป็นสัตว์ที่ฝึกได้ และฝึกได้ถึงขั้นเป็น
สัตว์ประเสริฐ มองอีกแง่หนึ่ง ก็ว่ามนุษย์เป็นสัตว์ที่ต้อง
ฝึก และจะประเสริฐสุดได้ด้วยการฝึก….. ถ้ามนุษย์ไม่
พัฒนาตนไม่ฝึกตนแล้ว ก็จะเป็นสัตว์ที่ต่ำาทรามที่สุด”
(๒๐/๔๐)
“สัตว์อื่นนั้นพัฒนาได้แค่เป็นละครสัตว์ เก่งแค่
เป็นละครสัตว์หรือเอามาให้มนุษย์ใช้งาน…. ที่ฝึกให้ทำา
อย่างนั้นได้ ก็ต้องให้มนุษย์ฝึกให้ แต่มนุษย์นั้นฝึกตนเอง
ได้ และฝึกแล้วประเสริฐสุด….บุคคลที่ฝึกตนดีแล้ว
พัฒนาศักยภาพดีแล้ว แม้แต่เทวดาและพรหมก็เคารพ
บูชา”
(๒๐/๔๐-๔๑)
