Page 133 - การสำรวจภาพถ่าย Photogrammetry

103
โดยจะเห็็นวา ตําแหนงที่ี่เปนจุุดเดนชััดและช้ี้ีชััดน้้ัันแบงไดเปน 2 กลุุมคืือ กลุุมที่่ีเหมาะสมกัับการคััดเลืือกมาเปนเปา
โดยจะเห็นวา ตําแหนงที่เปนจุดเดนชัดและชี้ชัดนั้นแบงไดเปน 2 กลุมคือ กลุมที่เหมาะสมกับการคัดเลือกมาเปนเปา แบบธรรมชาติิ ไดแก หััวมุุมสีี่่แยก จุุดหััวหรืือทายของเสนจราจรคัั่่นกลางถนน หรืือ ฝาทอระบายน้้ํา เปนตน โดยจุุดเหลานีี้้
แบบธรรมชาติ ไดแก หัวมุมสี่แยก จุดหัวหรือทายของเสนจราจรคั่นกลางถนน หรือ ฝาทอระบายน้ํา เปนตน โดยจุดเหลาน้ี จะตองมีีคุุณสมบััติิเสริิมจากความเปนจุุดเดนชััดท่ี่ีสําคััญคืือ การเปนจุุดที่่ีอยููนิิ่่งไมเคลืื่่อนท่ีี่หรืือเคลืื่่อนไหวได ขณะทีี่่กลุุมทีี่่ไม
จะตองมีคุณสมบัติเสริมจากความเปนจุดเดนชัดที่สําคัญคือ การเปนจุดที่อยูนิ่งไมเคลื่อนท่ีหรือเคลื่อนไหวได ขณะที่กลุมที่ไม เหมาะสมกัับการคััดเลืือกเปนเปาแบบธรรมชาติิ ไดแก ตนไม วััว รถยนต ลําธาร หรืือ หััวมุุมถนนลููกรัังทีี่่แหลมหรืือปานเกิินไป
เหมาะสมกับการคัดเลือกเปนเปาแบบธรรมชาติ ไดแก ตนไม วัว รถยนต ลําธาร หรือ หัวมุมถนนลูกรังที่แหลมหรือปานเกินไป เปนตนโดยจะเห็็นวาเปาในลัักษณะท่ี่ีเคล่ื่ือนท่่ีีหรืือเคลื่ื่อนไหวไดน้ั้ันไมเหมาะสมทั้ั้งนี้ี้เพราะอาจนํามาซ่ึ่ึงความผิิดพลาดของคา
เปนตนโดยจะเห็นวาเปาในลักษณะท่ีเคลื่อนที่หรือเคลื่อนไหวไดนั้นไมเหมาะสมทั้งน้ีเพราะอาจนํามาซ่ึงความผิดพลาดของคา
พิิกััดบนภาพถายของวััตถุุนั้ั้น ๆ ไดโดยเหตุุน้ี้ีเอง จึึงกลาวไดวาการหมายเปาดวยมืือเพ่ื่ือรัังวััดพิิกััดภาพถายมีีจุุดเดนคืือ ผููรัังวััดมีี พิกัดบนภาพถายของวัตถุน้ัน ๆ ไดโดยเหตุนี้เอง จึงกลาวไดวาการหมายเปาดวยมือเพื่อรังวัดพิกัดภาพถายมีจุดเดนคือ ผูรังวัดมี
โอกาสในการพิิจารณาคััดเลืือกโดยพิิจารณาถึึงความเหมาะสมของวััตถุุภาคพืื้้นดิินทีี่่จะนํามาใชเปนจุุดควบคุุมภาพถาย และ โอกาสในการพิจารณาคัดเลือกโดยพิจารณาถึงความเหมาะสมของวัตถุภาคพื้นดินที่จะนํามาใชเปนจุดควบคุมภาพถาย และ
บอยครัั้้งทีี่่การทํางานลัักษณะนี้้ีจะตองอาศััยประสบการณที่่ีสัั่่งสมมา บอยคร้ังท่ีการทํางานลักษณะนี้จะตองอาศัยประสบการณที่ส่ังสมมา
4.2.1.1 ตััวอยางของการหมายเปาดวยมืือเพ่ื่ือรัังวััดพิิกััดบนภาพถาย 4.2.1.1 ตัวอยางของการหมายเปาดวยมือเพื่อรังวัดพิกัดบนภาพถาย
1. การหมายเปาดวยมืือเพืื่่อรัังวััดพิิกััดบนภาพถาย ณ จุุดดััชนีีบนภาพถายทางอากาศ ไดแสดงไวในรููปท่ี่ี 4-4 ดวยใชโปรแกรม 1. การหมายเปาดวยมือเพื่อรังวัดพิกัดบนภาพถาย ณ จุดดัชนีบนภาพถายทางอากาศ ไดแสดงไวในรูปที่ 4-4 ดวยใชโปรแกรม
efoto ดวยโมดููล Interior Orientation เพืื่่อหาคาสััมประสิิทธิิ์์ของสมการสมพรรคสําหรัับใชในการแปลงคาพิิกััดระหวาง efoto ดวยโมดูล Interior Orientation เพื่อหาคาสัมประสิทธิ์ของสมการสมพรรคสําหรับใชในการแปลงคาพิกัดระหวาง
ระบบพิิกััดเคร่ื่ืองมืือและระบบพิิกััดภาพ ระบบพิกัดเครื่องมือและระบบพิกัดภาพ
รูปที่ 4-4 การหมายเปาดวยมือเพื่อรังวัดพิกัดภาพบนภาพถายทางอากาศ ณ จุดดัชนีในโปรแกรม efoto รูปูปที่ี่ 4-4 การหมายเปาาดววยมือือเพ่ือื่อรังังวัดัดพิกิกัดัดภาพบนภาพถาายทางอากาศ ณ จุดุดดัชัชนีีในโปรแกรม efoto
ผศ.ดร.ชาติิชาย ไวยสุุระสุิงห์์
103
103