Page 55 - ดุษฎีนิพนธ์ระดับปริญญาเอก มจร เรื่องกลยุทธ์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตสายต่างประเทศ
P. 55

๓๗


                       พระอรหันตสาวกเกิดขึ้นอีกเป็นจ านวนมากตลอดระยะเวลาซึ่งพระพุทธเจ้าทรงด ารงพระชนม์ชีพ
                       และพระอรหันตสาวกส่วนใหญ่ได้ท าหน้าที่เผยแผ่หรือประกาศพระศาสนาซึ่งถือเป็นการท าหน้าที่

                       พระธรรมทูตแม้จะไม่มีการกล่าวถึงการเป็นพระธรรมทูตอย่างเป็นทางการ

                                 ๒.๓.๒  ความหมายของพระธรรมทูต

                                 ในสมัยพุทธกาลมีการใช้ค าว่า ทูต โดยสามารถอธิบายความหมายตามนัยนั้นได้ว่า บุคคล
                       ผู้ท าหน้าที่แทนบุคคลหรือกลุ่มคน ในการน าส่งข่าวสารหรืออื่น ๆ ไปสู่อีกบุคคลหรือกลุ่มบุคคล

                       เป็นบุคคลใดก็ได้ มีสถานภาพใดก็ได้ เช่น ภิกษุ สิกขมานา สามเณร สามเณรี ภิกษุณี หรือ คฤหัสถ์

                                            ๗๘
                                                                ๘๐
                                                                                  ๘๑
                       และมีการใช้ค าว่า ราชทูต  พราหมณทูต  อนุทูต  เทวทูต ๔ เป็นต้น
                                                         ๗๙
                                 ส่วนค าว่า พระธรรมทูต ที่ใช้ในปัจจุบันนี้ มีความหมายตามที่นักวิชาการสมัยปัจจุบันใช้ดังนี้
                                 พระธรรมทูต หมายถึง ภิกษุที่เดินทางไปแสดงธรรมในที่ต่าง ๆ ท าหน้าที่เหมือนทูตทาง
                       ธรรมหรือทูตของพระศาสนา อาจใช้ค าว่าพระธรรมจาริก มีความหมายเช่นเดียวกับพระธรรมทูต

                       ปัจจุบันในประเทศไทย แบ่งพระธรรมทูตเป็น ๒ ประเภท คือพระธรรมทูตในประเทศกับพระธรรมทูต

                       สายต่างประเทศ
                                    ๘๒
                                 ธรรมทูต หมายถึง ผู้น าส่งสาส์นแห่งธรรม ผู้ถือสาส์นแห่งธรรม ทูตของธรรม ทูตผู้น า

                       ธรรมไปสื่อสาร ผู้สื่อสารแห่งธรรม พระภิกษุผู้ได้รับมอบหมายหรือแต่งตั้งให้เดินทางไปเผยแผ่

                                                 ๘๓
                       ประกาศธรรมในต่างถิ่นต่างแดน
                                 พระธรรมทูต หรือสมณทูต คือ พระภิกษุในพระพุทธศาสนาที่จาริกไปในต่างถิ่น

                       หรือต่างประเทศ เพื่อเผยแผ่หลักค าสอนทางพระพุทธศาสนาให้กว้างขวาง และเกิดความเข้าใจถูกต้อง
                       เกี่ยวกับค าสอน ซึ่งด าเนินมาตั้งแต่ครั้งพุทธกาล โดยเรียกพระสงฆ์ไทยผู้ท าหน้าที่พระธรรมทูต โดย

                       ได้รับการอนุมัติจากองค์กรสงฆ์ไทยหรือกรรมการมหาเถรสมาคม ให้เดินทางไปปฏิบัติศาสนกิจ











                                 ๗๘  ส .สฬา. (ไทย) ๑๘/๒๔๕ /๒๕๘.
                                 ๗๙  ที.สี. (ไทย) ๙/๓๕๙/๑๕๑.
                                 ๘๐  วิ.จู. (ไทย) ๗/๔๕๘/๔๑๙.

                                 ๘๑  ที.ม. (ไทย) ๑๐/๔๓ /๒๒.
                                 ๘๒  พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช), พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ “ค าวัด”, พิมพ์ครั้งที่
                       ๓, (กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา, ๒๕๕๑), หน้า ๖๔๖.

                                 ๘๓  สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต), พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์, พิมพ์ครั้งที่
                       ๓๐, หน้า ๑๔๔.
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60