Page 126 - STRATEGIES FOR BUDDHISM PROPAGATION OF OVERSEAS DHAMMADUTA BHIKKHUS (PH.D.)
P. 126

๑๐๘





                                 ๓.๖.๕  ประเทศอินเดีย
                                 พบปัญหาในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ได้แก่ จ านวนพระธรรมทูตมีน้อย การท างานไม่

                       เป็นทีม ขาดการมีส่วนร่วม ไม่มีเครือข่ายชาวพุทธระดับนานาชาติและองค์การอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
                       แต่ละวัดยังไม่ได้สร้างเครือข่ายศูนย์การศึกษาเพื่อประสานงานกับองค์การภายนอก ผู้สอนไม่มีทักษะ

                       ด้านภาษาท้องถิ่น การจัดสรรงบประมาณสนับสนุนในภารกิจทุกด้านยังไม่เพียงพอ พระธรรมทูต

                       ปฏิบัติภารกิจไม่ต่อเนื่อง ท้อแท้ หมดก าลังใจ รู้สึกเบื่อต่อภาระที่รับผิดชอบ และรู้สึกว่าการปฏิบัติ
                                                                                          ๙๓
                       หน้าที่พระธรรมทูตท าให้ความรู้ความสามารถลดลง และขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง

                                 ๓.๖.๖  ประเทศอินโดนีเซีย
                                 ปัญหาในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ได้แก่โครงสร้างองค์กรการเผยแผ่พุทธศาสนายังไม่

                       ชัดเจน บุคลากรด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนา (พระสงฆ์-ฆราวาส) ไม่เพียงพอ องค์กร
                       พุทธศาสนิกชนขาดเอกภาพในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา พระธรรมทูตขาดทักษะในด้านการสื่อสาร

                       ธรรมะเป็นภาษาอินโดนีเซีย นโยบายการส่งเสริมการเพิ่มปริมาณของพระธรรมทูตของคณะสงฆ์ไทย

                       ยังไม่สอดคล้องและไม่สามารถขยายปริมาณพระภิกษุเถรวาทในอินโดนีเซียทั้งชาวไทยและชาว
                       อินโดนีเซีย หลักสูตรการอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศยังไม่เพียงพอต่อการน าไปใช้ปฏิบัติงาน

                       เผยแผ่ในประเทศอินโดนีเซีย

                                 ๓.๖.๗  ประเทศในกลุ่มยุโรป

                                 พบปัญหาต่าง ๆ จากการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ได้แก่ การร้องเรียนเรื่องพฤติกรรมไม่

                       เหมาะสมของพระสงฆ์ ความขัดแย้งระหว่างพระสงฆ์และคณะกรรมการวัดในเรื่องการเงินและการ
                       บริหารจัดการวัด อันน ามาซึ่งความแตกแยกของชุมชนไทย และมีการฟ้องร้องด าเนินคดีในศาล ส่งผล

                       ในเชิงลบต่อภาพลักษณ์ของพระพุทธศาสนาในสายตาคนท้องถิ่น จ านวนวัดไทยมีมากขึ้น ในขณะที่
                       หน่วยงานในส่วนกลางของไทยไม่สามารถก ากับดูแลได้อย่างทั่วถึง พระธรรมทูตบางรูปไม่ได้รับการต่อ

                       ใบอนุญาตให้พ านักต่อ ต้องโยกย้ายไปยังประเทศอื่น แต่ไม่แจ้งข้อมูลให้สถานทูตหรือสถานกงสุล

                       ทราบ ท าให้ประสบปัญหาการเข้าเมืองโดยผิดกฎหมาย มีการแอบอ้างตั้งวัด ส านักสงฆ์ หรือศูนย์
                       ปฏิบัติธรรม โดยเรียกเก็บเงินบริจาคจากพุทธศาสนิกชนเพื่อประโยชน์ส่วนตัว
                                                                                      ๙๔





                                 ๙๓  พระครูปลัดสุวัฒนวชิรคุณ และคณะ, การศึกษาวิเคราะห์ยุทธศาสตร์หลักในการเผยแผ่
                       พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตไทยในอินเดีย, รายงานการวิจัย คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ
                       ราชวิทยาลัย, ๒๕๕๒,  บทคัดย่อ.

                                 ๙๔  ธนวิทย์ สิงหเสนี, “บทบาทของกระทรวงการต่างประเทศกับการส่งเสริมการเผยแผ่
                       พระพุทธศาสนาในต่างประเทศ”, รายงานการศึกษาส่วนบุคคล, หน้า ๓.
   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131