Page 33 - ARMENIAN_SB04_Job
P. 33
ԻՄ ԶԱՎԱԿՆԵՐԸ ՄԱՀԱՑԱԾ ՍԱԿԱՅՆ ԵՍ ԵՐԲԵՔ
ԵՆ, ԻՍԿ ՄԱՐՄԻՆՍ ՆՌՌՈՒՄ ՉՈՒՐԱՑԱ ԱՍՏԾՈՒՆ
Է ՑԱՎԻՑ։ ԵՎ ՉԱՆԱՐԳԵՑԻ ՆՐԱ
ԽՈՍՔԸ։
ՑՈ՛ՒՅՑ ՏՈՒՐ ԻՆՁ,
ԹԵ Ո՞ՐՆ Է ԻՄ ՍԽԱԼԸ,
ՈՐ ԱՐԺԱՆԱՑԱ ՍՐԱՆ,
ԵՎ ԵՍ ԿԴԱԴԱՐԵՄ
ԱՅՍԿԵՐՊ ԽՈՍԵԼ։
ԴԵ՛ Ի՞ՆՉ,
ԿԱՐՈ՞Ղ ԵՍ։
ՉԵ՞Ս ԿԱՐՈՂ...
ՆԱՅԻ՛Ր
ԱՉՔԵՐԻՍ ՄԵՋ,
ԵՂԻՓԱ՛Զ։
ՏԵ՛Ս,
ԱՐԴՅՈ՞Ք ԵՍ
ՍՏՈՒՄ ԵՄ, ԵՐԲ
ԱՍՈՒՄ ԵՄ, ՈՐ
ԱՆՄԵՂ ԵՄ։
Օ՜Հ, ՏԵ՛Ր... ՄԱՐՄԻՆՍ
ՊԱՏՎԱԾ Է ԱՐՅԱՄԲ,
ՀՈՂՈՎ, ՈՐԴԵՐՈՎ ՈՒ
ԹԱՐԱԽՈՎ... ԵՍ ԱՂԱՂԱԿՈՒՄ
ԵՄ ՑԱՎԻ ՈՒ
ՏԱՌԱՊԱՆՔԻ ՄԵՋ։ ԴՈՒ
ԱՐԴՅՈ՞Ք ԵՍ ՏԵՍՆՈՒՄ ԵՍ ԻՄ ՀՈԳՈՒ
ՄԵՂԱՆՉԵԼ ԵՄ՝ ՎԻՇՏԸ։
ԻՆՉՊԵՍ
ԵՂԻՓԱԶՆ Է
ԱՍՈՒՄ։ ՑՈ՛ՒՅՑ
ՏՈՒՐ ԻՆՁ...
ՀԵՆՑ Ո
ՑՈՒՅՑ ՏԱՍ, ԴՈՒ
ԳԻՏԵՍ, ՈՐ
ԱՆՄԻՋԱՊԵՍ
ԿԱՊԱՇԽԱՐԵՄ։
ԻՍԿ ՀԻՄԱ, ՄԻԱԿ
ԲԱՆԸ, ՈՐ ՈՒԶՈՒՄ ԵՄ,
ԴԱ ՊԱՌԿԵԼ ԳԵՏՆԻՆ,
ՈՒ ԹՈՂ ՄԱՐՄԻՆՍ ՀՈ՞Բ
ՄԻԱԽԱՌՆՎԻ ՀՈՂԻ
ՀԵՏ...
ՀՈԲ 6 - 7
