Page 37 - ARMENIAN_SB04_Job
P. 37
ՏԵ՛Ր, ԵՍ
ՆՈՐԻՑ ԴՈՒ ԳԻՏԵՍ
ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՄ ԽՈՍԱ՛ ԻՆՁ ԻՄ ԲՈԼՈՐ
ՔԵԶ… ՀԵՏ ԵՎ ԵՍ ՔԱՅԼԵՐԸ... ԴՈՒ ԾԱԾԿԵԼ
ԿՊԱՏԱՍԾԱՆԵՄ։ ԵՍ ԻՄ
ՄԵՂՔԵՐԸ...
ԿԱՄ ԹՈ՛ՒՅԼ
ՏՈՒՐ ԵՍ ԽՈՍԵՄ, ԴՈՒ ՏՎԵԼ ԵՍ
ԵՎ ԴՈՒ ԻՆՁ ՄԱՐՄԻՆ,
ՊԱՏԱՍԽԱՆԻՐ ԴՈՒ ՏՎԵԼ ԵՍ
ԻՆՁ։ ԻՆՁ ՇՈՒՆՉ...
ԻՆՉՈ՞Ւ ԵՍ
ԵՐԵՍԴ ԾԱԾԿՈՒՄ
ԻՆՁԱՆԻՑ։ ՄԻ՞ԹԵ
ԵՍ ՔՈ ԹՇՆԱՄԻՆ
ԵՄ։
ՀՈ՛Բ, ՔՈ
ՍՏԱԽՈՍ
ՇՈՒՐԹԵՐԸ ԲԱՅՑ ՄԱՐՄԻՆՍ,
ՄԵՂԱԴՐՈՒՄ ԵՆ ՑԱՎԻՑ ԲԱՑԻ, ՈՒՐԻՇ ԲԱՆ
ՔԵԶ։ ՉՈՒՆԻ. ԻՍԿ ՇՈՒՆՉՍ՝
ԴՈՒ ՉԵ՛Ս ՏԱՌԱՊԱՆՔԻՑ...
ՎԱԽԵՆՈՒՄ
ԱՍՏԾՈՒՑ։
ՏԵ՛Ր, ԻՆՉՈ՞Ւ
ԵՍ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒՄ
ԼՌԵԼ։
ԵՎ ԻՆՉՈ՞Ւ ԵՍ
ԹՈՒՅԼ ՏԱԼԻՍ ԻՄ
ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՆ՝
ԽՈՍԵԼ։
ՄԱՐՄԻՆՍ ՈՒ
ՀՈԳԻՍ ԿՈՏՐՎԱԾ
ԵՆ, ԲԱՅՑ ՆՐԱՆՔ
ՉԵՆ ԴԱԴԱՐՈՒՄ
ԾԱՂՐԵԼ ԻՆՁ։
ԻՄ ԸՆԿԵՐՆԵՐԸ
ՉՈՒՆԵՆ
ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆ՝
ՄԽԻԹԱՐԵԼՈՒ, ԱՅԼ
ՄԻԱՅՆ՝ ՄԵՂԱԴՐԱՆՔ
ՈՒ ԽԱՎԱՐ։
ՆԱՅԻ՛Ր ԻՄ
ՄԱՐՄՆԻՆ ՈՒ
ԴԵՄՔԻՆ. ԱՀԱ՛
ԱՅՆ ԱՄԵՆՆ, ԻՆՉ
ԶԳՈՒՄ Է ԻՄ
ՀՈԳԻՆ։
ՀՈԲ 13.20 - 17.16
