Page 30 - महाराष्ट्र मंडळ ई-स्मरणिका दिवाळी अंक २०२२
P. 30
एका �बाबदार त�ण ��ीचा फोटो होता तो. �ा�ाव�न हलके च हात िफरवताना
े
आजही ितला तो िदवस ��पण आठवत होता....
ू
''वस , ऐक ना , एक म� बातमी आणलीय मी .... ितचा हात ध�न हलके च दाबन
े
ू
े
ं
ू
िववेक सांग लागला. "घरची सव� मडळी तु�ा फोटोवर खूष झालीयत. आई तर तु�ा लांब
के सावर अशी भाळलीय की िवचार क� नकोस.
ं
े
ु
''पढ�ाच आठव�ात दसऱ्याला बोलणी कर�ासाठी बाबा आिण काका तुम�ा घरी
�
े
यतायत. अथात तुझा हात मात्र मीच मागणार हं...'' िववेक एका मागोमाग एक ध�े दत
े
े
ू
े
होता. �ाची ती खासीयतच होती. बोलता बोलता तो समोर�ाला इतक भारावक टाकायचा
की ऐकणारा त�ीन �ायचा. ब�ीस वषापव� ज�ा एखादा मुलगा मुलीशी बोलतही न�ता
े
ू
�
अशा काळात िववेक आिण वसधाच सत जमल होत आिण आता �ाच सताव�न दोघंही
ू
ं
ु
ु
ं
�
�ग गाठणार होती.
ु
े
े
ै
दसऱ्याचा आद�ा िदवशी तर वसधा�ा मित्रणीन ितला प्रचंड बेजार के ल. "मग,
ं
ै
उ�ापासून बुवा आ�ाला कोण िवचारतय...फ� िववेक आिण िववेक'' मित्रणी�ा थ�ेन े
ू
े
े
�
े
मनातून खूष झाल�ा वसला आकाश ठ� गण झाल होते.घरातही सवजण उ�ाहान े
े
े
े
तयारीला लागल होते. िववेकच घर गावात खूप प्रिति�त अस�ाने कणाचा आ�प
ु
े
े
अस�ाचा प्र�च न�ता. कधी एकदा उ�ाचा िदवस उजाडतोय अस झाल होते वसला.
ु
ः
े
ु
े
े
दुसऱ्या िदवशी पहाटेच वसधा उठली. प्रचंड उ�ाहान ितने �त च आव�न दवाला
ं
ः
नम�ार के ला. आज दारात ितला �त �ा हातांनी रागोळी काढायची होती. घर�ाचाच
ं
ं
ु
�
तसा आग्रह होता. अगणात सडामाजन क�न ितने रागोळी रखायला स�वात के ली.
े
ं
ं
�णा�णाला ित�ा बोटाची जाद ू रागोळीत िदस लागली. मनातून ती खूप मोह�न गली
े
ू
ं
होती आिण इत�ातच कणीतरी चपलांसकट थेट ित�ा रागोळीवरच उभ रािहल. मनातून
े
ं
े
ु
ू
े
िचडत, वैतागत, ितने कोण आहे ? अस �णन वर पािहल. " मामंजी ? तु�ी ? आता �ा
े
वेळी ?" वसला काय बोलाव ते कळत न�ते.
ु
े
ु
े
ं
ु
" वस, सपल ग सव�, िववेक गला आपला." अस �णन �ांनी रडायला स�वात के ली.
ं
े
ं
ू
े
ु
े
ं
घरातल सवजण धावत बाहेर आल. मामंजी सांग लागल, काल प�ा�न सायकाळी सव�
े
�
ू
े
ू
कामं आटपन िववेक िनघाला आिण रात्रीतन घरी पोचायच �णन बाईकव�न िनघाला
ू
ू
ू
े
ॅ
आिण वाटेतच हायवेवर एके िठकाणी अबसडरची धडक लागन �ाचा अपघात झाला.
ँ
अबसडर�ा ड� ाइवरन ता�ाळ �ाला हॉ��टलम� नेल, पण �ाआधीच तो आप�ाला
े
े
ँ
ॅ
े
े
सोडू न गला. दोष �ा डाय�रचा न�ता. आप�ाच निशबाचा होता. मामजींना आवरण े
ं
े
�
खूप कठीण होते . पण वस मात्र �ा िव�टल�ा रागोळीकड पाहत होती. एका
े
ू
े
ं
ु
बातमीमळ ित�ा आय�ाची राखरागोळी झाली होती.
ु
े
ं
ं
साधारणपण मिह�ाभरानतर मामंजी वसधा�ा बाबाकड आल.वसधाने तर बोलणच
े
ु
े
ं
े
ु
ं
ृ
सोडल होतं. ना खा�ािप�ाची शु� ना कशाची. िजवतपणीच ितला मतवत अवस्था आली
ं
ं
होती.
