Page 27 - ชดการสอน ประวัติศาสตร์สากล
P. 27
มรดกของอารยธรรมอินเดีย
4. ศาสนาซิกข์ เป็นศาสนาที่ก่อตั้งขึ้นมาโดย พระศาสดา ศรี คุรุ นานัก เดว ยิ ในปี พ.ศ. 2012 (ค.ศ. ด้านสถาปัตยกรรม
1469) โดยหลักธรรมและค าสอนพื้นฐานของศาสนาซิกข์ขึ้นมา เป็นศาสนาที่ตั้งอยู่บนรากฐานแห่งความ – ซากเมืองฮารับปาและโมเฮนโจ – ดาโร ท าให้เห็นว่ามีการวางผังเมืองอย่างดี มี
จริงและเน้นความเรียบง่าย สอนให้ทุกคนยึดมั่นและศรัทธาในพระเจ้าแต่เพียงพระองค์เดียว สาธารณูปโภคอ านวยความสะดวกหลายอย่าง เช่น ถนน บ่อน้ า ประปา ซึ่งเน้นประโยชน์ใช้
ด้านเศรษฐกิจ คนในดินแดนลุ่มน้ าสินธุมีการท าอาชีพเกษตรเป็นพื้นฐานทางเศรษฐกิจและมีการท า สอยมากกว่าความสวยงาม
การค้าภายใน การเพิ่มประชากรในแต่ละอาณาจักร ท าให้การค้าภายในเมืองต่างๆขยายตัวขึ้น ซึ่งมี – ซากพระราชวังที่เมืองปาฏลีบุตรและตักศิลา สถูปและเสาแปดเหลี่ยม ที่ส าคัญคือ สถูปเมือง
สินค้าส าคัญ เช่น ดีบุก ทองแดง หินมีค่าชนิดต่างๆ นอกจากนี้ยังมีสินค้าอุตสาหกรรม เช่น การทอผ้า สาญจี (สมัยราชวงศ์โมริยะ)
ฝ้าย ไหม เป็นสินค้าไปขายในดินแดนต่างๆ อาทิ อาระเบีย เปอร์เซีย และอิยิปต์ เป็นต้น เมื่อชาว – สุสานทัชมาฮาล สร้างด้วยหินอ่อน เป็นการผสมระหว่างศิลปะอินเดียและเปอร์เชีย
อารยันมีอ านาจมั่นคง จึงได้สร้างบ้านอยู่เป็นหมู่บ้าน มีการปลูกข้าวและเลี้ยงสัตว์พันธุ์ต่างๆมากขึ้น เพื่อ จิตรกรรม สมัยคุปตะ และหลังสมัยคุปตะ เป็นสมัยที่รุ่งเรืองที่สุดของอินเดียพบงานจิตรกรรมที่
ใช้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจ นอกจากนี้ชาวอารยันยังมีอาชีพเป็นช่างต่างๆ เช่น ช่างทองแดง ช่างเหล็ก ช่าง ผนังถ้ าอชันตะ เป็น ภาพเขียนในพระพุทธศาสนาแสดงถึงชาดกต่างๆ ที่งดงามมาก
ปั้นหม้อ ช่างปะชุน เย็บผ้า เป็นต้น การที่ชาวอารยันด าเนินการค้าขายทั้งทางบกและทางทะเลอย่าง ความสามารถในการวาดเส้นและการอาศัยเงามืดบริเวณขอบภาพ ท าให้ภาพแลดูเคลื่อนไหว ให้
ต่อเนื่อง ท าให้มีเศรษฐกิจดีพอที่จะสนับสนุนให้เกิดการสร้างสรรค์อารยธรรมในด้านอื่นๆ ความรู้สึกสมจริง
ด้านภาษาและวรรณกรรม ในดินแดนลุ่มน้ าสินธุยังพบวัฒนธรรมด้านภาษา คือ ตัวอักษรโบราณของ นาฏศิลป์ เกี่ยวกับการฟ้อนร า เป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมเพื่อบูชาเทพเจ้าตามคัมภีร์พระเวท
อินเดีย ซึ่งเป็นอักษรดั้งเดิมที่ยังไม่มีนักวิชาการอ่านออก อักษรโบราณนี้ปรากฏในดวงตราต่างๆ
มากกว่า 1,200 ชิ้น โดยในดวงตราจะมีภาพวัว ควาย เสือ จระเข้ และช้าง ปรากฏอยู่ด้วยพวกอารยัน
ใช้ภาษาสันสกฤตซึ่งเป็นภาษาที่ใช้เขียนคัมภีร์ศาสนา เช่น คัมภีร์พระเวท เมื่อประมาณ 1,000 ปีมาแล้ว
วรรณกรรมทื่ส าคัญได้แก่ มหากาพย์มหาภารตยุทธ ซึ่งเป็นเรื่องการสู้รบในหมู่พวกอารยันและมหากาพย์
รามเกียรติ์ เป็นเรื่องการสู้รบระหว่างพวกดราวิเดียนกับพวกอารยัน
23
