Page 73 - รายงานสำรวจและจัดทำแผนผังถ้ำ เขตอุทยานแห่งชาติภาคใต้

65

แนวทางในการบริหารจัดการแหล่ง : แหล่งนี้มีศักยภาพในการพัฒนาและการบริหาร
จัดการอยู่ในระดับปานกลางสามารถพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับจังหวัดได้ แหล่งเรียนรู้เรื่องถำ ควรมี
้
แผ่นพับข้อควรปฏิบัติในการเที่ยวถ้ำ แสดงแผนผังภายในถ้ำและลักษณะการเกิดของถ้ำ รวมถึงการเกิด
ประติมากรรมถ้ำ เช่น หินย้อยย้อนแสง ม่านหินย้อย หินย้อย และหินน้ำไหล เป็นต้น

3.2.13 แผนผังถ้ำปีน

ั
ข้อมูลทั่วไป : ถ้ำปีนตั้งอยู่ในเกาะพนัก เขตพื้นที่อทยานแห่งชาติอาวพงงา ตำบลเกาะปันหยี
ุ
่
อำเภอเมืองพงงา จังหวัดพังงา พิกัดท 443552 ตะวันออก 906147 เหนือ เดินทางโดยรถยนต์จากอำเภอ
ั
ี่
เมืองพังงา ใช้ทางหลวงหมายเลข 4 มุ่งไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ แล้วเลี้ยวซ้ายใช้ทางหลวงหมายเลข
4144 ถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา ระยะทางประมาณ 7.2 กิโลเมตร และเดินทางโดยเรือจาก
อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงาถึงถ้ำปีน ระยะทางประมาณ 24 กิโลเมตร

ลักษณะเด่น : เป็นถ้ำชายฝั่งทะเลหรือถ้ำทะเล และถ้ำที่เกิดจากการละลาย น้ำทะเล
โบราณกัดเซาะเกาะพนักจนเกิดโพรงถ้ำ ลักษณะเป็นช่องลอดใต้ภูเขาทะลุจากปากถ้ำฝั่งด้านที่ติดทะเล

ไปสู่อีกด้านที่เป็นทะเลใน โถงถ้ำหลัก 1 โถง โถงย่อย 3 โถง พบประติมากรรมถ้ำที่สวยงาม เช่น หินย้อย
ย้อนแสง หินย้อย หินน้ำไหล เสาหิน และม่านหินย้อย เป็นต้น (รูปที่ 3.33) พื้นถ้ำปีนมีระดับสูงกว่าระดับ
ของน้ำทะเล ในการเข้าเที่ยวถ้ำจะต้องปีนขึ้นจากเรือเพื่อเข้าไปดูความสวยงามภายในถ้ำ และความ

สวยงามของทะเลใน เป็นที่มาของชื่อ “ถ้ำปีน”การสำรวจและจัดทำแผนผังถ้ำเทียบได้กับระดับ 4 (grade 4)
ตามมาตรฐานการสำรวจของสมาคมวิจัยถ้ำของประเทศอังกฤษ (British Cave Research Association:
BCRA) คณะสำรวจได้กำหนดให้อยู่ระหว่าง ชั้น B (class B) ความยาวโถงหลัก 47.627 เมตร ความยาว
โถงย่อย 4.138 เมตร ความยาวรวม 51.765 เมตร (รูปที่ 3.34)

ลักษณะธรณีวิทยา : ลักษณะภูมิประเทศแบบคาสต์ ถ้ำ แนวของเทือกเขาหินปูน

มียอดตะปุ่มตะป่ำและยอดแหลมสูงๆ ต่ำๆ ไม่สม่ำเสมอกัน และหลุมยุบ มีแนวการวางตัวในทิศเหนือ-ใต้
หินปูนบริเวณนี้จัดอยู่ในกลุ่มหินราชบุรี ประกอบด้วย หินปูน หินปูนเนื้อโดโลไมต์ สีเทาปานกลางถึงเทา
ชั้นหนาถึงไม่แสดงชั้น เนื้อหินปูนขนาดละเอียดมีซากดึกดำบรรพ์ปนอยู่น้อยกว่าร้อยละ 10 (Dunham,
1962) มีก้อนเชิร์ตลักษณะเป็นเลนส์วางตัวตามแนวการวางตัวของชั้นหิน พบซากดึกดำบรรพ์พวก

ไครนอยด์สเต็ม หอยฝาเดียว แบรคิโอพอด หอยสองฝา ปะการัง และฟองน้ำ มีอายุอยู่ในยุคเพอร์เมียน
หรือประมาณ 299-252 ล้านปีมาแล้ว

การเกิดถ้ำปีน : เป็นถ้ำชายฝั่งทะเลหรือถ้ำทะเล และถ้ำที่เกิดจากการละลาย ในอดีตยุค
เพอร์เมียนเมื่อประมาณ 299 – 252 ล้านปีก่อน บริเวณถ้ำเคยเป็นทะเลมาก่อนมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ในทะเล
เป็นจำนวนมาก เช่น ฟูซูลินิด ปะการัง ฟองน้ำ ไครนอยด์ หอยฝาเดียว และหอยสองฝา เป็นต้น เมื่อเวลา

ผ่านไปตะกอนคาร์บอเนตที่สะสมอยู่ในทะเลผ่านกระบวนทางธรณีวิทยาแข็งตัวกลายเป็นหินปูน พร้อมทั้ง
สิ่งมีชีวิตที่เคยอาศัยอยู่ในทะเลก็กลายเป็นซากดึกดำบรรพ์ ต่อมาเกิดการเปลี่ยนแปลงของแผ่นเปลือกโลก
ทำให้ชั้นหินถูกยกตัวขึ้นกลายเป็นภูเขาหินปูน พบโครงสร้างธรณีวิทยา เช่น ชั้นหินคดโค้ง รอยแตก
และรอยเลื่อนภายในชั้นหินจำนวนมาก เป็นต้น น้ำทะเลในอดีตที่เพิ่มระดับสูงขึ้นกัดเซาะเกาะแผ่เป็น

บริเวณกว้าง ร่องรอยที่บันทึกตามเกาะในพื้นที่อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงาเป็นหลักฐานการเพิ่มขึ้นของ
ระดับน้ำทะเลโบราณ ร่องรอยดังกล่าวเรียกว่า “เว้าทะเล” (รูปที่ 3.33 (ข)) นอกจากนี้น้ำทะเลได้กัดเซาะ
ี
หินปูนตามแนวรอยแตก รอยเลื่อน จนเกิดโพรงถ้ำลอดใต้ภูเขาทะลุจากปากถ้ำฝั่งด้านที่ติดทะเลไปสู่อกด้านที่
เป็นทะเลใน และยังพบบันทึกร่องรอยการเจาะผนังถ้ำของหอยเกือบตลอดแนวโถงถ้ำจนเป็นช่องขนาดเล็กๆ