Page 27 - นิทานพื้นบ้านภาคใต้
P. 27
24
ขณะที่ว่ายน้ ามาด้วยกัน…หนูซึ่งว่ายน้ าน าหน้ามา
ก่อนก็นึกขึ้นได้ว่าดวงแก้วที่ตนอมไว้ในปากนั้นมี
ค่ามหาศาล เมื่อถึงฝั่งหมากับแมวคงแย่งเอาไป จึง
คิดที่จะหนีหมากับแมวขึ้นฝั่งไปตามล าพัง ดวงแก้ว
จะได้เป็นของตนเองแต่เพียงผู้เดียวตลอดไป…
แต่แมวที่ว่ายตามหลังมาก็คิดจะได้ดวงแก้วไว้
ครอบครองเช่นกัน จึงว่ายน้ าตรงรี่เข้าไปหาหนู…
ฝ่ายหนูเห็นแมวตรงเข้ามาก็ตกใจกลัวแมวจะ
ตะปบจึงว่ายหนีสุดแรง และไม่ทันระวังตัวดวงแก้ว
วิเศษที่อมไว้ในปาก…ก็ตกลงจมหายไปในทะเล
เมื่อดวงแก้ววิเศษจมน้ าไป…ทั้งหนูและแมวต่าง
หมดแรงไม่อาจว่ายน้ าต่อไปได้…สัตว์ทั้งสองจึง
