Page 51 - Melodrakma 2019

του ’40, έχετε 5 λεπτά να μεταμορφωθείτε σε πρωταγωνιστές. Άλλα τόσα έχω εγώ να μετατρέψω τη Στιγμή σε Ταινία Μικρού Μήκους.
Ακολουθήστε με, πάμε στο Ιστορικό Κέντρο... Αυτή είναι Cartolibreria Orefice, το πραγματικό βιβλιοπωλείο του Μπενίνι στην ταινία. Πάμε και προς την Piazza del Duomo...πάμε κι απ’ το Palazzo della Provincia... πάμε και για φωτογράφιση εκεί που ο Guido ξεδίπλωσε χιλιόμετρα κόκκινο χαλί για να κατέβει τη σκάλα της Παραμυθίας La Principessa... Ναι, και χρόνο ελεύθερο θα έχουμε, tailor made είπαμε τα κάνουμε τα ταξίδια, δε θα τρέχουμε σα νευρωτικοί. Πάμε για ένα εσπρεσάκι στο Caffè dei Costanti; Ναι, της ταινίας κι αυτό, γύρισμα έχουμε... Με ιστορίες και παραμύθια φτάνουν τ’ απογεύματα, πήγε απόγευμα, πάμε, επιστρέφουμε στη Φλωρεντία. Ανεβείτε στο λεωφορείο να μετρήσω. Τί έχουμε την τελευταία ώρα;
Μουσική. Μου ’ταξες ταξίδι να με πας, όσο μακριά ο κόσμος φτάνει πού αλλού καρδιά μου να με πας, πήγα στον Παράδεισο και φτάνει...
Μουσική. Περί Έρωτος.
Ακούστε κι αυτό της Milva... Φτάσαμε...
Ελεύθερος χρόνος στην πόλη που μπορεί να κοιτάξει κατάματα οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο.
Χρειαζόμαστε χρόνο ελεύθερο σ’ αυτή την πόλη, έστω κι απλά να περπατήσουμε κι ύστερα, έναν καφέ, κάποιος μπορεί να βρει μια γωνία και να φλερτάρει με τους περαστικούς και με το παρελθόν του, τότε που πραγματικά φλέρταρε τους πάντες και τα πάντα, χρόνος για ό,τι διψάει η ψυχή του καθενός. Μέχρι και ψώνια επιτρέπονται σήμερα. Μοναδική, μία και μοναδική ευκαιρία για ψώνια φτάνει να μην τα δω, μια ζακέτα, ένα καλό μεταξωτό φουλάρ ριγμένο πάνω στις σακούλες, να μην τα δω, να είναι κάπως καμουφλαρισμένα αν συναντηθούμε τυχαία στο δρόμο κι αύριο χωμένα βαθιά στη βαλίτζα.
Τους ζυγούς λύσαμε!!!
Δείτε εκεί που στέκεται τώρα αυτό το ηλικιωμένο ζευγάρι, ναι, η κυρία με τη γυρτή πλάτη κι ο κύριος με το τρεμάμενο μπαστούνι. Το δρομάκι πίσω απ’ αυτούς έχει πολλά εστιατόρια. Βάλτε σημάδι τους δυο ηλικιωμένους, εκεί θα βρίσκονται ακόμα, με τα χρόνια η κίνηση γίνεται μέσα μας, λιγοστεύει η περιττή μετακίνηση, κίνηση μόνο και μέσα μας... Το ηλικιωμένο ζευγάρι θα είναι εκεί, σα μνημείο να μας δείξει το δρόμο προς όσα θα έρθουν και στη δική μας ζωή. Ελεύθεροι τώρα. Βράδυ ελεύθερο στη Φλωρεντία για ό,τι ονειρεύτηκε ο καθένας. Όποιος προλάβει ας κλείσει ραντεβού, δείπνο ρομαντικό με τόσες και τόσες ενδιαφέρουσες γυναίκες που γνωρίσαμε ως τώρα, ραντεβού με τη Malena, τη Lu- cia, την Arice, τη Rita, τη Julieta, τη Γκόλφω, τη Nicoleta, την Principessa, την Alaitz...
Καληνύχτα Malena, καληνύχτα Lucia, καληνύχτα Arice, Rita, Julieta, Γκόλφω, Nicoleta, Principessa, Alaitz... Καληνύχτα Αφροδίτη, καληνύχτα Μποτιτσέλι... Σας κάλεσα όλους μαζί εδώ σήμερα για να σας ζητήσω μια μεγάλη χάρη. Θέλω να πάρει ο καθένας από σας μερικά άτομα του γκρουπ απ’ το χέρι και να τα κάνει να χαθούν μες στην πόλη. Φροντίστε μόνο, όσο θα χάνονται, τόσο να βρίσκουν... Στη Φλωρεντία είμαστε, όλο και κάτι θα βρει ο καθένας φτάνει ν' αφεθεί να χαθεί, η Ζωή είναι Ωραία...
Καληνύχτα κι ευχαριστώ και για το σημερινό γύρισμα.
Υ.Γ: Στις 20 Αυγούστου του 1940, ο Τρότσκυ, κοιτάζοντας τη γυναίκα του απ’ το μπαλκόνι λίγο πριν τον δολοφονήσουν αναφώνησε... «Παρά τα όσα... η ζωή είναι ωραία!» Από κει εμπνεύστηκε ο Μπενίνι τον τίτλο της ταινίας που «γυρίσαμε» σήμερα.
MELODRAKMA UNIVERSÁL | 51