Page 49 - Melodrakma 2019

3 ώρες αργότερα στο λόμπυ... Πάμε τώρα εκεί που είναι τα εστιατόρια και όλη η νυχτερινή ζωή της πόλης... Περιμένετε, θα πούμε και για την κουζίνα τής Μπολόνια... Έχετε ακουστά καμιά μακαρονάδα από δω; Καλά, θα σας βοηθήσω μετατρέποντάς το σε πολλαπλής επιλογής: Α) Πουτανέσκα; Β) Καρμπονάρα; Γ) Μπολονέζα;
Δε θα μιλήσουμε απλώς για τη Μπολονέζα, θα τη φάμε κιόλας. Μετά από μία μικρή νυχτερινή βόλτα, ελεύθερος χρόνο για δείπνο. Έχει μια τρατορία εδώ πιο κάτω ίσως με την καταπληκτικότερη μπολονέζα όλης της Μπολόνια. Έχει και μουσική, όποιος θέλει ακολουθεί να του δείξουμε...
Η ορχήστρα παίζει, τα πιάτα πηγαινοέρχονται...Φέρε κρασί... Κι άλλο... Μετά από φαΐ, κρασί, χορό και επιδόρπιο... Καληνύχτα, αύριο πάλι... Ναι, με τα πόδια θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, κεντρικότερο δε γίνεται...
Μισό λεπτό... - Τίνος είναι αυτό το μπαλκόνι; -Της Λουτσίας. -Της Λουτσία του Έντζο; -Ναι... Σσσσσς... Κάποιος είναι κάτω απ’ το μπαλκόνι της... -Λουτσία βγες... η Γκόλφω είμαι... Βγες έχω νέα απ’ τον Έντζο... ήμουν στη φυλακή... Ναι... Ναι... Μίλησα και με τη Ρίτα... Ναι, τη Ρίτα Αλγκανάτι, αυτή του Άλντο Μόρο, ξέρω τί λέω, βγες... Οι γυναίκες δεν είμαστε μόνο για έρωτες φτιαγμένες... Σςςςς... Κοίτα τί σφραγίδα έχει αυτό το ραβασάκι που βρήκα πίσω απ' το καζανάκι στα κρατητήρια... «Ερυθρές Ταξιαρχίες» λέει... κοίτα τί γράφει...
Βγες Λουτσία...
2η ΜΕΡΑ
ΜΠΟΛΟΝΙΑ – ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ
ARRIVEDERCI BOLOGNA!
Όλη νύχτα, Λουτσία, Γκόλφω, Ρίτα και Ιουλιέτα συζητούσαν με τον Άλντο Μόρο για τη δολοφονία του, τις τελευταίες του στιγμές, για τις τρίπλες που κάνει το μυαλό για ν’ αποφύγει την αγωνία του τέλους που πλησιάζει... Πρώτη φορά ο Ιταλός Πρωθυπουργός ήταν τόσο ήρεμος μιλώντας για τις τελευταίες στιγμές του. Αποκάλυψε στις 4 γυναίκες πράματα που θα πλήρωνε όσο-όσο η Ιστορία να τα μάθει. Ή όσο-όσο θα πλήρωνε να θαφτούν για πάντα. Ήταν ωραία χθες... Καιρός ήταν να ξανάρθουν ορισμένα θέματα στο τραπέζι μας, κυρίως η ηθική υποχρέωση που έχουμε στην Ιστορία γι’ αγώνα κάθε τόσο κι απ’ τη άλλη, ο κίνδυνος να ξεφύγει απ’ τα χέρια μας, αντί γι’ αγώνας να γίνει φλερτ με την παρανομία και τη γοητεία που αυτή ασκεί πάνω μας, η Εξουσία που σου δίνει το όπλο που κρύβεις πάνω σου... Είναι όπλο για αγώνα ή για να εξασφαλίσει την εξουσία σου; Απ’ τον καιρό των Βάσκων και της ΕΤΑ είχαμε ν’ ανοίξουμε τέτοια ζητήματα.
Αφύπνιση. Πρωινό. Καλημέρα. Βάλτε ζώνες. Arrivederci Bologna! Ποιος θα μας πει τί έχουμε σήμερα; Κανένας δε σηκώνει χέρι; Ξαναρωτάω: τί θα μας απασχολήσει σήμερα φεύγοντας απ’ τη Μπολόνια;
Είμαστε ακόμα στην Emilia Romagna... Κοιτάξετε πάλι απ’ το παράθυρο... τις βλέπετε όλες σκυμμένες; Σκυμένες γυναίκες της Ιστορίας. Δουλειά και γεννητούρια μόνον περίμεναν κάποτε απ’ αυτές... Σπυρί-σπυρί το ρύζι και η κάθε τους κατάκτηση μέσα στους αιώνες και στους ορυζώνες του κόσμου. Με τα μάτια της ψυχής σας λέω αν τις βλέπετε... Είμαστε στην Πεδιάδα του Πάδου, 20 ώρες την ημέρα δούλευαν κάποτε οι γυναίκες... Ακόμα υπάρχουν γυναίκες που δουλεύουν τόσο και περισσότερο. Τραγούδι. Έχουμε δυο ώρες δρόμο περίπου κι έχουμε πολλά και σημαντικά ζητήματα για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε σήμερα. Μουσική κι ύστερα: Περί Πολιτικής και Ιστορίας: 1η Επισκεψη στην Κόλαση Δάντη, σε ποιο σημείο της Κολάσεως θα πάμεσήμερα;Μπορείτουςποιητέςοχρόνοςνασαςφέρεταικαλύτερααλλάμαζίμαςείναιαμείλικτος. Πούναχωρέσειτόση Κόλαση σε δυο ώρες χρόνο! Μουσική.
2η ώρα: Περί Έρωτος Με ποιον μοιάζει περισσότερο ο δικός σας μεγαλύτερος έρωτας της δική σας ζωής; Με της Φραντσέσκα και του Πάολο; Με της Ιουλιέτας και του Ρωμέο; Με της Γκόλφως και του Τάσου; Περί Έρωτος πάντως ο λόγος, κάθε μέρα θα χουμε ενότητα περί Έρωτος, στην Ιταλία είμαστε... Φώτα... μουσική... Βλέπω μπροστά μου να πέφτει ασταμάτητα χοντρό χαλάζι, μαύρο βρόμικο νερό και χιόνι... κάτι σκιές περπατούν μέσα σε κάκοσμη λάσπη... θέμα μας είναι η Λαγνεία! Η Λαγνεία του Τρόμου! Πού και πώς να να χωρέσει τόση Κόλαση... Φτάνουμε στη Φλωρεντία, Φτάνει τόση Κόλαση για σήμερα, ανεβαίνουμε, Κόλαση και Φλωρεντία δεν παν μαζί, Φως, Φλωρεντία, Αναγεννιόμαστε, Αναγέννηση... Δυο μέρες και δυο νύχτες στη Φλωρεντία! Θα πάμε βόλτα κατ’ ευθείαν, για μια πρώτη επαφή με την σπουδαία πόλη, να θυμηθούν κάποιοι, να πρωτοθαυμάσουν άλλοι... Πάμε για τον κλασικό περιπατητικό γύρο στο Ιστορικό Κέντρο της Σπουδαίας αυτής Πόλης. Όσες φορές κι αν έχετε πάει, αφήστε να σας τη δείξουμε εμεί και να τη δείτε με τα δικά μας μάτια. Θέλω να εκμεταλλευτούμε την κάθε στιγμή. Δεν είναι για μια ημερήσια εκδρομή η Φλωρεντία και φύγαμε, θέλει τη νύχτα της, ν’ αφουγκραστούμε, να νιώσουμε ποιο είναι τέλος πάντων το DNA αυτής της πόλης, σαν πορτραίτο της Αναγέννησης της ίδιας...
Ελάτε, προχωρούμε... μαζευτείτε εδώ για την Ιστορική φωτογραφία όλοι μαζί... Εδώ...στη Γέφυρα την περίφημη... Θέλετε να πάμε κι ως την πλατεία Michelangelo να δούμε την πόλη από ψηλά; Δεν πειράζει, αν κάποιοι έχετε ξανάρθει ας τα ξαναδείτε, θέλω να κάνουμε κανονική ξενάγηση... παντού, σα να ‘ναι για όλους η πρώτη και μοναδική φορά... κι ύστερα... ύστερα στο ξενοδοχείο. Τακτοποίηση, ξεκούραση, χρόνος ελεύθερος το απόγευμα για να σταθεί κανείς όσο θέλει σε γωνιές που γνώρισε σήμερα το πρωί, ποτέ δε είναι αρκετός ο χρόνος σε πόλεις σαν τη Φλωρεντία!
Βράδιασε...θέλετε πάμε να φάμε κάπου όλοι μαζί; Καλεσμένοι της Melodrakma απόψε. Σας καλούμε σε δείπνο και οινογνωσία. Τρία διαφορετικά ωραία κρασιά ως ένα αντίδωρο στην εμπιστοσύνη σας. Πιείτε και φάτε όσο θέλετε. Όταν τρων παρέα οι άνθρωποι, όταν με παρέα πίνουν το κρασί τους, διατρέχουν τον γοητευτικό κίνδυνο να εκτεθούν, να βγουν απ' το καβούκι τους, να βγάλουν τη μάσκα τους, για δυο ώρες έστω να μην είναι μόνοι. Καθίστε... Κρασί παρακαλώ. Στο σημερινό Συμπόσιο θέλω να μιλήσουμε για όσους δε μπόρεσαν να φρενάρουν τις σεξουαλικές ορέξεις και ίσως τώρα στην όποια Κόλαση ή σε κάναν Παράδεισο να τους χτυπάει δυνατός αέρας και να τους παρασέρνει από δω και από κει χωρίς σταματημό, σαν σμήνους πουλιών μέσα σε καταιγίδα. Έχουμε τέτοιους εδώ; Τη γκαρσόνα αυτή την ξέρω...
- Cao bella, come ti chiami? - Julieta. -Και τη φίλη σου που σερβίρει στο άλλο τραπέζι; -Golfo. -Από κάπου την ξέρω κι αυτή... -Dammi la tua mano -Ξέρεις να διαβάζεις χέρια; (Παύση) Τί βλέπεις; (Παύση) Κόλαση ή Παράδεισο βλέπεις, γιατί δε μιλάς; Κοίτα και τ’ άλλο χέρι, τί βλέπεις και δε μιλάς;
Η Golfo πλησιάζει. Η Julieta έχει καρφώσει το βλέμμα της στις γραμμές του χεριού. Μουσική.
Καληνύχτα. Ραντεβού αύριο στη Galería Uffizi. Μπορεί σε κάποιο πίνακα να δει κανείς του χεριού του το ανείπωτο πεπρωμένο. MELODRAKMA UNIVERSÁL | 49