Page 273 - วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ปีที่ 13 ฉบับที่ 1

268 วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2541). เทคนิคการสร้างและสอบข้อสอบความ
ถนัดทางการเรียนและความสามารถทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : สุวี
ริยาสาส์น.

สมประสงค์ ชัยโฉม. (2532). ผลของการใช้วิธีระดมพลังสมองที่มีต่อการคิด
แก้ปัญหาแบบอเนกนัยของเด็กปฐมวัย. ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต

มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร
สุนีย์ คล้ายนิล. (2547). ความรู้และทักษะของเยาวชนไทยส าหรับโลกวันพรุ่งนี้ : ผล
จากการวิจัยโครงการ ประเมินผลนักเรียนนานาชาติ. กรุงเทพฯ : เซเว่น

พริ้นติ้งกรุ๊ป.
สุรัชน์ อินทสังข์. (2547). การประเมินความสามารถทางคณิตศาสตร์ ข อ ง

นักเรียนในการคิดแบบอเนกนัยและการเอาชนะความไม่ยืดหยุ่นของการ
คิด. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อารี พันธ์มณี. (2537). ความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ : ส านักพิมพ์ 1412.
Cropley, A.J. (1970). Lifelong education and the training of teachers :

Developing a curriculum for teacher education on the basis of the principles of
lifelong education. Oxford : Pergamon.
Guilford J.P. (1959).Personality.New York : McGraw - Hill Book Company Inc.

Haylock, D. W. (1997). Recognizing mathematics creativity in schoolchildren.
International Reviews on Mathematical Education, 29(3), 68-74.

Nohda , N. (2000). A study of “Open-Approach” Method In School Mathematics
Teaching Focusing on Mathematical Problem Solving Activities. Paper
th
present at the 9 ICME.Makuhari, Japan.
Torrance, E.P. (1973). Encouraging Creativity in the Classroom.WMO Brown
Company Publisher.

ปีที่ 13 ฉบับที่ 1 มกราคม – มิถุนายน 2560