Page 66 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 23

νες ἐπιχειρήσεις, ὅπως οἱ περίψη- Η ΥΠΟΧΩ ΡΗΣΗ οἰκονομικὰ καὶ δημογραᾳικά ὸ Μυστικισμὸς κ.λπ.) απομακρύνει

μες ἐκεῑνες πολυήμερες πορεῖες ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ἑλληνιομὸς περνάει μιά ψοβερὴ τὸν ἀνθρωπο ἀπὸ τὴ ρεαλιστικὴ __

Εἰρήνης, δὲ θὰ-ἢταν 0‘s Θέση νὸ κρίση. Ὁ πατροπαράδοτος, βέ- θεώρηση τοῦ κόσμου.

βρεῖ ἀπὸ τους δικούς της πόρους βαια, χῶρος του, παρά τοὺς διω- β) Ἀπ’ αὐτὸ τὸ εἶδος παιδείας

τὰ ἐλάχιστα χρήματα που χρει- Στὴ θαυμάσια τοποθέτησὴ καὶ γμοὺς καὶ τοὺς ποικίλους περι- ἀπορρέει κι ὁ χαρακτήρας πολ-

άζονται γιὰ νὰ χρηματοδοτηθεῑ πολῖι εῦστοχη ἀνάλυση τοῦ προ- ορισμους, μένει ἀμετάβλητος σε λῶν ἑκδηλώσεων τοῦ βίου τῶν

μιὰ ἁπλὴ ἀπσγευματινὴ συγκεν- βλήματος τῆς ἑλλψικὴς ἀνεξαρ- έκταση.’ὀμως ἡ δυναμικότητα καὶ Ἑλλήνων, ἡ γενικότερη στάση

τρωση σε μιὰ δημόσια πλατεία τησίας που έπιχείρησε ὁ κ. M0— ἠ ποιότητα του πέιιτουν κατακό- ζωῆς καί ἡ πολιτική, εἰδικότερα.

τοῦ Λονδίνου καὶ σε μιὰ αῐθουσα σκωφ στὸ δοκίμιό του «ἡ δια- ρυιμι, κυριως στοὺς δύο πρώτους Συγκεκριμένα, λείπει ἀπὸ τὴν πο-

συγκεντρώσεων. ἀλλὰ ὅτι Θὰ λεκτικὴ τῆς ἀνεξαρτησίας» αῖωνες τῆς δουλείας. Μονάχα λιτική μας τὸ στοιχεῖο τοῦ ρεαλι-

χρειαζόταν νά προσᾳύγει (καί ἂν («Ἀντί», τευχ. 15), ὅπου βασικα ὅταν ᾰρχισε ἡ κατάπτωση τῆς σμοῦ καί τῆς ἀνεξαρτησίας, φυ-

ὑποθέσουμε ὃτι Θὰ τὸ ἡθελε, πρά- ἐξετάζει τὴν οἰκονομικὴ δομὴ του Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, σικά, κι αὐτὸ μπορεῖ ὣς ἕνα ση·

γμα ἀπολίπως ἀπαράδεκτο) στὰ ἑλληνισμοῡ ἀπὸ τὴν Τουρκοκρα- ανασυντασσεται καὶ τὸ 180 αἰώνα μεῐο νά ἐξηγήσει συμφορὲς σὰν τὴ

χρηματοκιβὼτια τής CIA. τία καὶ δωθε, θά ’θελα νὰ προσ- παρατηρεῖται μιά σημαντικὴ ἀνι- Μικρασιατικὴ καὶ σὰν τὴν Κυ-

Δεύτερον, καὶ πολὺ σοβαρό- θέσω ὁρισμένες σκέψεις μου, που οῦσα που έκᾳράζεται πολύμορφα πριακή. Αὐτὸ που ὁ Μὰρξ λέει

1590, οὐδέποτε γρόιφτηκε στὸν κι ἀν ἀναφέρονται στὸ ἐποικοδό- (ἀνάπτυξη λαῖκσῦ πολιτιομοῡ, γιά τοὺς ἰδεαλιστές, ὅτι «11597111-

ἀγγλικὸ τύπο τὸ παραμικρὸ για μημα, ἀφοροῠν ὅμως καίριες πτυ- οἰκονομίας. εκπαίδευσης κ.λπ.) τάνε με τὸ κεᾳ άλι κάτω», θὰ μπο-

χρηματοὸότηση τῆς συΥκένῑρυν χὲς τοῦ προβλήματος καὶ συμπλη- Ἠ επαναοταση τοῦ 1821 εἶναι τὸ ρούσαμε νά τὸ μεταφέρουμε στοὺς

σῆς ἐκείνης ἀπὸ τῆ CIA. 'E101 ἡ ρώνουν. κατὰ τὴ γνώμη μου. τὴν ἀποκορύιμυμα αὐτῆς τῆς ἀναγεν- δικούς μας ῖδεαλιστὲς - φορεῖς

βάση τοῦ συλλογισμοῦ τοῦ ἀρ- εἰκόνα που παρουσιάζει ὁ νεό- νητικῆς περιόδου. Ἀπὸ τὸ 1821 τῆς πολιτικῆς πού, ἐμφορούμενοι

θρογράφου, ποὺ τὸν ὁδηγεῖ νὰ ἐκ· τερος ἑλληνισμός. ἕως τὸ 1920 εἶναι κατὰ τὴ γνώμη ἀπὸ ἕνα τέτοιο οὑτοπικὸ ἰδεαλι-

τοξεύσει μιοι τόσο βαριὰ ὓβρη ἐν- “Av θελήσουμε và κάνουμε μιὰ μας ἡ «ἑλληνικοτερη» περίοδος 0110. (ι ιλοδόὲηοιιν κὰ-ωτρ νὴ (148.1-

αντίον τοῦ Ἀνδρικόπουλου, εἶναι χωρὶς σωβινιστικὴ διάθεση ἀνα- τοῦ μεταχριστιανικοῡ ἑλληνισμοῡ, γήσουν τὸ Ἐθνος ὣς τὴν «Κόκ-

ψευδὴς καὶ ἀνύπαρκτη. δρομὴ οτὴ μέχρι σήμερα ἱστορικὴ περίοδος τών μεγάλων c‘ ὅλους κινη Μηλιά». Τ ἀποτελέσματα τὰ

Τρίτον. 'O συντάκτης τοῦ ἂρ- πορεία τοῦ ἑλληνισμου καὶ μὲ ψυ- τοὺς τομεῐς κατακτήσεων. τῶν με- ξέρουμε.

Θρου δὲν μᾶς λέει τίποτε οὒτε γιὰ χρὸ κριτικὸ μάτι δοῦμε τὰ πρά- γάλων ἐλπίδων καὶ των μεγάλων Αὐτά, μαζὶ με τὰ πρωταρχικὰ

τὸ ποιὰ συγκεκριμένη ἀγγλικη γματα, νομίζω πως θὰ καταλή- ὑποσχέσεων. Διότι καὶ κράτος αἴτια ποὺ ἐπισημαίνει ὁ κ. Μο-

ὲφημερίδα ἔγραψε ὅσα αὐτὸς ξουμε στὸ ὀδυνηρὸ συμπέρασμα δημιουργεῖ καὶ συνεχίζει τὴν πα- σκὼᾳ - ὁ ναυτιλιακὸς καὶ ἐμπο-

ἰσχυρίζεται, οὒτε πῶς ὁ ῑδιος πὼς 6 ἑλληνισιιός. παρὰ τὰ (111)- ρουσία του στὸν πανάρχαιο φυ- ρευματικὸς χαρακτῆρας τῆς οἰκο-

ἔλαβε γνώση τῶν φανταστικιῖη· τεινα του διαλειμματα και τις πα- σικὸ καὶ ζωτικό του χώρο (ἑλλα- νομίας μας, μὲ τὴν παράλληλη

αὐτῶν δημοσιευμάτων - γιατὶ ἀπ’ ροδικές του ἐξάρσεις, βρίσκεται δικὸς κορμὸς καὶ παράλια Μι- ἀδιαφορία γιὰ τῆ βιοτεχνικὴ

ὁσο ξέρω δέν κατοικεῖ στὸ Λον- στῆν πραγματικότητα σὲ μιά διαρ- κρας Ἀσίας καὶ Εὐξείνου). ἀνάπτυξη στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο,

δίνο, ὥστε νὰ διαβόϋςει τὸν ἐδῶ κῆ ὑποχώρηση. Δεν εἶναι 1000 ἡ "01111); δυστυχῶς κι αὑτὴ ἡ περί- ἀπὸ τὴν ἐποχή τῆς Τουρκοκρα-

τύπο σὰν τακτικὸς ἀναγνώστης. βιολογική του καμψη, οσο i] πολι- οδος πρέπει να ἐνταχθεῖ μέσα στίς τίας ὣς σήμερα, καὶ ἡ διακυβερ-

Αὐτὸ μὲ κάνουν νὰ ὑποπτευθῶ τικὴ καὶ πνευματική του ἀναδί- περιπτώσεις τῶν ἑξάρσεων καὶ mon τῆς χώρας ἀπὸ μιὰ ὑποτελῆ

611 οὒτε ὁ ῐδιος κὰν πιστεύει αἰπὰ πλωση, ποὺ τὶς ἀρχές της θά πρέ- των παροδικων ὲκλάμψεων τῆς ἀστικὴ τάξη - εἶναι τὰ κυριότερα

ποὺ ἔγραψε, ἀλλὰ ὅτι διαδίδει πει νὰ τὶς ἀναζητησουμε - κι αὐτὸ ἱστορίας μας. Καὶ νά γιατίῑ αΙτια τῆς κατάντιας τοῦ ἑλληνι,

flemme} ψευδῆ ὡς ἀληθῆ ἓν ἀς μὴ φανεῖ παράξενα - ἤδη στὸ σμου.

γνώσει της ἀναληθείας, ὅτι, δη- 146 :1.X.. ὅταν ἡ ρωμαῑκὴ κατά- Τὸ 1922 ὁ ἑλληνισμὸς παθαίνει Ὑπὰρχει σήμερα ἐλπίδα σωτη-

λαδή, διαστράπτει συκοφαντικὴ κτηση θέτει τέρμα στὴν πολιτικὴ τὴ μεγαλύτερη συμφορά τῆς ἱστο- ρίας; Καὶ βέβαια ὑπάρχει, ὅταν

δυσφήμιοη ἐναντίον τοῦ Ἀνδρι- ἐλευθερία των ἑλληνικὼν κρατῶν. ρίας του. ὅταν ἡ Μικρασιατικὴ (ῗτνσ-λάβει τὴν ἀρχὴ ἡ μόνη δύναμη

κόπουλου, τὸν ὁποῖο, ἀπὸ κομμα- M‘s τούτη τὴν ἀπώλεια τῆς πολιτι- καταστροφὴ καὶ ἡ ἀνταλλαγὴ ποὺ ἀποτελεῖ ἐγγύηση ἀνεξάρτη-

τικὴ ὲμπάθεια, προσπαθεῖ νὰ δια- κῆς ἐλευθερίας ἁρχίζει καὶ ὁ πληθυσμῶν τὸν ἀναγκάζει νὰ της κι ἐθνικής πολιτικῆς, ἡ μάνη

συ ει.· συρρικνωθεῖ στὸν ἑλλαδικὸ χὼρο,
ἓτίς περιπτώσεις αὑτὲς συν- πνευματικὸς εὐνουχισμὸς τῶν ποὺ μπορεῖ νὰ σώσει σήμερα τὰ

υπεύθυνη μὲ τὸν ἀρθρογρὰφο εἶ- Ἑλλήνων. Ὀπωσὸήπστε τὸ ἑλλη- Ἀπὸ τότε, ὲνῶ συνθλίβεται μικρὰ ἔθνη ἀπὸ τὸν ἀφανισμό. Ἡ

ναι καὶ ἡ διεύθυνση τοῦ περιοδι- νικὸ πνεῦμα ὑπάρχει καὶ δημι- ἀνάμεσα στὰ φοβερὰ προβλήματα δύναμη αὐτὴ εἶναι ὁ λαός. Μοψ

κοῦ. Φυσικὰ, δὲν ἰσχυρίζομαι ουργεῖ καὶ στὴν περίοδο αὐτή, ποὺ τὸν ἀναγκάζουν νὰ βρίσκει νάχα ἕνας κυρίαρχος κι ὀργανω-

ὅμως τὰ προϊόντα τῆς παραγωγῆς, διεξόδους ποὺ τὸν ἀποδυναμώ- μένος κάτω ἀπὸ μιὰ φωτισμένη κι
οὒτε πιστεύω 611 εἶχε ἠ διεύθυνση

τοῦ ANTI τὴν ὁποιαδήπστε πρό- όσο ἓνδιαφέροντα κι ἂν εἶναι, δὲν νουν (μετανάστευση, μείωση γεν- ἀξια ἡγεσία λαὸς μπορεῖ ν’ ἀπο-

Θεση νὰ συκοφαντήσει τὸν Ἀν- ἔχουν οὒτε τὴ δύναμη οὔτε τὴν νητικότητας κ.λ.π.), μόλις ποὺ κα- τρέψει τὸν ἐσχατο κίνδυνοποὺ

τόρθωσε μεταπολεμικὰ νὰ ἐντάξει
δρικόπουλο. Μὲ λυπεῖ, ὅμως, τὸ πρωτοτυπία που χαρακτηρίζουν στὸν ἐθνικὸ χῶρο ἕνα ὑπόδουλο ἀπειλεῖ τὴ φυλή μας Μὲ μιὰ ρι-

τὸν πολιτισμὸ τῶν χρόνων τῆς
ζικὴ ἀλλαγὴ τῆς οἰκονομικῆς δο-
γεγονὸς ὅτι δὲν φρόντισε νὰ ἐλέγ- ἐλευθερίας. τμῆμα του, τὰ Δωδεκάνησα. Κι μῆς καὶ τοῦ περιεχομένου παι-

ξει στὸ σημείο αὐτὸ τὸν ἀρθρο- Τὰ ἴδια μποροῡμε νὰ παρατη- ἐνὼ ὁ ἑλληνισμὸς τῆς Πόλης τείνει δείας, τὸ ἔθνος, στηριζόμενο σὲ

γράφο καὶ νὰ τοῦ ὑποδείξει ὁτι
ρήσουμε καὶ γιὰ τὴν περίοδο τῶν νὰ ὲξαφανιστεῖ λόγω τὼν πολλα- ὑγιεῖς καὶ στέρεες βάσεις, θὰ βρεῖ
ἄλλο ᾗ ἐλευθερία τῆς γνώμης καὶ πρώτων βυζαντινῶν αἰώνων. Μο- πλῶν διωγμῶν, ἕνα ἑλληνικότατο τὸ δρόμο του. Γ ιατὶ πιστεύσυμε

ἄλλο ἡ ἐλευθερία τῆς συκοφαν- νὰχα μετὰ τὸν 9ο αἰώνα ἑκδηλώ- νηοί, ἡ Κύπρος κινδυνεύει σή- πὼς ὰξίζει νὰ ὑπάρχει καὶ ή ἑλλη-

τίας. Ἐπρεπε νὰ τοῦ τὸ ἔχει ἐξηο νεται ή ἀντεπίθεση τοῦ ἑλληνικοῡ μερα μὲ διχοτόμηση (ἀκόμα μιὰ νικὴ παρουσία μέσα στὴν ποικι-

γήσει αὐτὸ ή διεύθυνση 101' πνεύματος ποὺ προσπαθεῖ v‘ δηλ. ὑποχώρηση τὸυ ἑλληνισμοῠ). M'a καὶ τὴν πολλαπλότητα τῆς ἀν-

ANTI, γιατὶ τὸν ῖδιο δὲ φαίνεται ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ 'E101 εἷμαστε ἡ μόνη χώρα στὴν θρωπότητας, σὰ tuf: 1610118915,: ,

νὰ τὸν ἐνοχλοῦν πολὺ τέτοιες... καὶ ρωμαίκὰ δεσμά καί νὰ ἐπανα- περιοχὴ αὐτὴ τοῦ κόσμου ποὺ χά· τητα που μπορεῖ να προσφέρει

ἀστικὲς προκαταλήψεις. συνδεθεῖ με μορφὲς τοῦ ἑλληνικοῡ νει σήμερα ἐθνικά της ἐδάφη. Καὶ πολλὰ στῆν πρόοδο καὶ τὴν εὐτυ·

ὕφους, Αύτή ὅμως ἡ προσπάθεια ἡ Τουρκία ἡ μόνη ἴσως χώρα ποὺ χία τοῦ ἀνθρώπου. .

Γιῶργος Karma: αύτοσυνείδησης κι ἀπελευθέρω- κατέχει ἀκόμα περιοχὲς ἔξω ἀπὸ

σης γίνεται μέσα σε μιὰ τρομερὴ τὸ φυσικό της χὼρο, πσὺ δὲν εἶναι κώπας Ἰτούρτις ’

ἀντινομία; Ἡ ἑλληνικὴ διαλε- ἀλλος ἀπὸ τή Μ. Ἀσία.

κτικὴ βούληση εἶναι ὑπσχρεωμένη Δὲν εἶναι βέβαια εῦκολη δου-

(Σσ, Δὲν χωρεῖ ἀμφιβολία ὅτι ἡ νὰ ἐνεργεῖ μέσα στὰ πλαίσια ἑνὸς λειά ἡ έπισήμανση τῶν αἰτίων στὰ

παράλειψὴ μας ὰτοτελεῐ γεγονός. στατικοί) ἁναχρονιστικοῦ 910110.1- ὁποῖα ὀφείλεται αὐτὴ ἡ ὑπο-

,Πὰ τὸ ὁποῖο καὶ αἰοθανόμαστε ’ κοῦ θεσμοὺς τσῦ αὐτοκρατορικοῡ. χώρηση (αὐτὸ θὰ ἁπαιτοῦοε μιὰ

βαθύτατη λύπη. Ἰὸιαὶτερα ἀφοῦ 'E101, ὲνῶ πολιτιστικὰ ἐχουμε μία πλατιὰ καὶ ἐξονυχιστικὴ μελέτη).

ἐκτιμοῦμε ἰὸιαίτερα τὸν Γ ιάννη σχετικὴ ἀνθηση, πολιτικὰ ὁ ἑλλη- Ὡστόσο θὰ ὁιακινδυνεύαμε νὰ

Ἄνὸρικόπουλο). νισμὸς παρουσιάζεται ἐξασθενη- ὑποστηρίξουμε πὼς τὰ κυριότερα,

μένος, καθὼς ταλανίζεται μέσα κατὰ τὴ γνώμη μας, εἶναι τὰ ἑξῆς
‘ no
στὸ πλέγμα τῶν ἀντιθέσεων καὶ α) Τὸ εἶδος παιδείας - μὲ τὴν

ἀντινομιῶν. Ἐξ ἄλλου ἡ κοινω- πιὸ πλατιὰ ἔννοια τοῦ ὅρου -’— ποὺ

νικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀθλιότητα ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὣς σημερο
-

πρακαλοῦν ἀπάθεια καὶ γι’ αὐτὸ παρέχεται στὸν ἑλληνικὸ λαό·

ὁὲν ἑκδηλώνει ὁ ἑλληνισμὸς σο- ἐκφραζόμενη μὲ διάφορα iôæh-

βαρῆ δύναμη ἀντίστασης οὒτε στικὰ καὶ θρησκευτικὰ συστή-

στοὺς Φράγκους οὒτε, ἀργότεροι, ματα (Πλατωνισμός, Ἀριστο-

στοὺς Τούρκους. τελισμός, Νεοπλατωνιομός,
ἱ Στὰ mam: τῆς Τουρκοκραῐίαζ Ἰουδαισχριστιανισμός. Ἑλ-

' ἕ πολιτικὰ-καὶ πολιτιστικὰ καὶ λτινσκοωτιαν

‘2‘ .
., l“.