Page 113 - DoiSuthep
P. 113
113
ลงนาม) เท่านั้น
และเรื่องราวก็ดำาเนินมาจนได้มีการออกหนังสืออนุญาตให้ใช้ที่ราชพัสดุแปลง
ดังกล่าวได้ในปี พ.ศ.2549
กระดุมเม็ดที่ห้า–ขั้นตอนการอนุมัติของกรมธนารักษ์ ต้องมีการรังวัดทำา
แผนผังที่ดิน ผังที่ดินดังกล่าว ก็เป็นลักษณะใกล้เคียงกับน.ส.3 หรือโฉนดที่ดินของ
ประชาชน ที่ต้องระบุมาตราส่วน ผังบริเวณ อาณาเขต ทิศที่ต่อกันกับที่ดินข้างเคียง ฯลฯ
ปรากฏว่าผังที่ดิน 147 ไร่กว่าๆ แปลงนั้น ไม่ปรากฏทางน้ำาสาธารณะใดๆ เป็น
ที่ดินเปล่าผืนเดียวยาวขึ้นไปบนดอย แต่ในความเป็นจริง ที่ดินแปลงนั้นมีทางน้ำาและ
ลำาห้วยขวางอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุดที่ปัจจุบันเป็นสะพานข้าม ทางซ้ายมีร่องน้ำา
ไหลลง‘อ่างแม่จอก’ ทางขวามีทางน้ำาไหลลง ‘ห้วยชะเยือง’ ไม่เพียงเท่านั้น ตอนบน
ของที่ดินก็มีทางน้ำาดั้งเดิมมาจ่ออยู่ทางด้านมุมบน ทิศตะวันตกเฉียงใต้ของแปลงที่ดิน
เหตุที่ไม่มีการเขียนรายละเอียดของทางน้ำาสาธารณะลงในผังมีผลต่อการออกแบบ
และการใช้ประโยชน์ที่ดินตามมา
