Page 61 - DDD4
P. 61
53
ความจ าเป็นในการจัดการสิ่งแวดล้อม สรุปได้ดังนี้
1.ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นปัจจัยจ าเป็นในการด ารงชีวิตของมนุษย์
อัตราการเพิ่มของทรัพยากรธรรมชาติเป็นไปตามข้อจ ากัดทางธรรมชาติ ท าให้ไม่เพียงพอกับ
ความต้องการของมนุษย์มีความต้องการเพิ่มสูงขึ้น
2.ประชากรโลกเพิ่มขึ้นมาก การพัฒนาทางเศรษฐกิจสังคมโดยใช้ความเจริญก้าวหน้าทาง
วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีวัฒนธรรมการบริโภคนิยมและวัตถุนิยมท าให้เกิดการบริโภคของ
มนุษย์เพิ่มมากขึ้นส่งผลให้ทรัพยากรธรรมชาติลดลงเกิดภัยธรรมชาติและเกิดสิ่งแวดล้อมทั่ว
โลกเช่นพายุฝนน ้าท่วมแผ่นดินไหวไฟป่าภัยพิบัติเพิ่มความรุนแรงพิษภัยจากสารพิษเพิ่มมาก
ขึ้นเกิดความสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพเป็นต้น
3. ทัศนคติค่านิยมความเชื่อและขนบธรรมเนียมประเพณีบางอย่างของมนุษย์
มีส่วนท าลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมความต้องการความสะดวกสบายสนุกสนาน
โดยไม่ค านึงถึงความเสียหายของสิ่งแวดล้อมเช่นการสร้างถนนข้างสนามกอล์ฟสร้างรีสอร์ท
การท าสงครามการเล่นกีฬาประเภทล่าสัตว์เป็นต้น
4.นโยบายบ้างยังของรัฐบาล อาจมีส่วนท าลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเช่นการ
ให้สัมภาษณ์ประทานแหล่งแร่การสร้างเขื่อนและการพัฒนาโดยไม่ค านึงถึงการอนุรักษ์
สิ่งแวดล้อม
4.3 การพัฒนาแนวคิดเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม
การพัฒนาแนวคิดเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ความเกี่ยวข้องกับความเชื่อและจริยธรรมด้าน
สิ่งแวดล้อมของมนุษย์เนื่องจากวิกฤตการณ์ทางสิ่งแวดล้อมที่ก าลังเกิดอยู่บนโลกของเรานั้นมี
ต้นก าเนิดมาจากความเชื่อและจริยธรรมในระบบเศรษฐกิจและสังคม
คนในสังคมสหกรรม ส่วนใหญ่มีแนวคิดพื้นฐานว่ามนุษย์อยู่เหนือธรรมชาติและสิ่งมีชีวิต
อื่นมีอ านาจจะบังคับและใช้ประโยชน์จากธรรมชาติได้ไม่จ ากัดนอกจากนั้นยังเชื่อว่า
ทรัพยากรธรรมชาติมีมากมายสามารถเพิ่มปริมาณขึ้นได้เสมอใช่ๆแต่ขาดแคลนมนุษย์สามารถ
แสวงหาสิ่งใหม่ๆมาทดแทนได้ทั้งนั้นการเลิกข้อความคดีแพ่งบริโภคทรัพยากรจ านวนมากท า
ให้เจริญมั่นคงและมีอ านาจ
การที่มนุษย์มีความสามารถสูงในการใช้เทคโนโลยีมีแนวคิดแบบอุตสาหกรรมนิยมนี้ ส่งผล
ให้การใช้ประโยชน์จากธรรมชาติเป็นไปอย่างรวดเร็วไม่มีขอบเขตแนวคิดแบบนี้ไม่สามารถท า
ให้ลูกหลุดพ้นไปจากวิธีการทางสิ่งแวดล้อมได้เลย
