Page 56 - หนังสือเรียนสาระความรูพื้นฐาน

56 | ห น า

คําที่ใชบอกอาการ

หรือคุณลักษณะที่ บอกอาการหรือบอก จะมีคําวา “การ” และ

ไมมีตัวตน = “ความ”

ั ี่ไ  ี ํ  ํ ิ 

คําที่บอก นามที่ใชตามนาม นาฬิกา 1 เรือน

ลักษณะ อื่นๆ = วัว 3 ตัว บาน 3

ื่ ั ั

2. คําสรรพนาม คือ คําที่ใชแทนคํานามหรือขอความที่กลาวมาแลวในกรณีที่ไมตองการ

กลาวคํานั้นซ้ําอีก ทําหนาที่เชนเดียวกับคํานาม

ตัวอยาง

สรรพนามแทน ขา ขาพเจา กระผม ผม เรา อาตมา ฉัน (แทนผูพูด)

ผูพูด/ผูฟงและ เธอ ทาน มึง เอ็ง พระคุณเจา (แทนผูกําลังพูดดวยหรือผูฟง)

ผูที่กลาวถึง เขา พวกเขา พวกมัน (แทนผูที่ถูกกลาวถึง)

สรรพนามที่กําหนด
นี่ โนน โนน
ใหรูความใกลไกล

สรรพนามคําถาม ใคร อะไร ที่ไหน อันไหน

3. คํากริยา คือ คําที่แสดงการกระทําอยางใดอยางหนึ่งของคํานาม คําสรรพนาม หรือ

แสดงการกระทําของประธานในประโยค ใชวางตอจากคําที่เปนประธานของประโยค

ตัวอยาง คํากริยา ไดแก วิ่ง ยืน เดิน นั่ง นอน พูด ไป กิน เลน ฯลฯ

คํากริยาที่ตองมีกรรม
นักเรียน ซื้อ หนังสือ
มารับขางทายจึงจะ
นายแดง กิน ขาว
ไดความสมบูรณ