Page 17 - Buddhist

13

กรอบที่ 6

วันอำสำฬหบูชำ

วันอำสำฬหบูชำ เป็นวันที่สมเด็จพระอรหันต

สัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดง พระปฐมเทศนา หรือการแสดง

พระธรรมครั้งแรก หลังจากที่ตรัสรู้ได้ 2 เดือนเป็นวันที่เริ่ม
ประดิษฐานพระพุทธศาสนาเนื่องจากมีองค์ประกอบของ

พระรัตนตรัยครบถ้วนคือ พระพุทธ พระธรรมและพระสงฆ์

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนพุทธศักราช 45 ปี ในวัน
เพ็ญ (ขึ้น 15 ค ่า) เดือน 8

กำรแสดงพระปฐมเทศนำ ได้ทรงแสดงแก่ ปัญจ-

http://www.ru.ac.th/oasc/culture/asalaha.htm วัคคีย์ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี

ปัจจุบันคือสารนาถ เมืองพาราณสี พระธรรมที่แสดงคือ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร เมื่อเทศนาจบ
พระโกณฑัญญะ หนึ่งในปัญจวัคคีย์ ผู้ประกอบด้วย พระโกณฑัญญะ พระวัปปะ พระภัททิยะ พระมหานามะ

และพระอัสสชิ ก็ได้ดวงตาเห็นธรรม มีความเห็นแจ้งชัดว่า
ย กิญฺจิ สมุทยธมฺม สพฺพนฺต นิโรธธมฺมนฺติ สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดำ สิ่งใดสิ่งนั้นย่อมดับไป

เป็นธรรมดำ

เมื่อได้ดวงตาเห็นธรรมจึงขออุปสมบทเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าก็ประทาน

อุปสมบทให้ ด้วยวิธีที่เรียกว่า เอหิภิกขุอุปสัมปทา โดยกล่าวค าว่า เธอจงเป็นภิกษุมาเกิด พระโกณฑัญญะ
จึงเป็น พระอริยสงฆ์องค์แรก

ค าว่า ธัมมจักกัปปวัตนสูตร แปลว่า สูตรของกำรหมุนวงล้อแห่งพระธรรม ให้เป็นไปมีความ

โดยย่อว่า ที่สุด 2 อย่างที่บรรพชิตไม่ควรประพฤติปฏิบัติคือ การประกอบตนให้อยู่ในความสุขด้วยกาม ซึ่ง

เป็นธรรมอันเลวเป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ที่สุดอีก

ทางหนึ่งคือ การประกอบการทรมานตนให้เกิดความล าบาก ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์

กำรด ำเนินตำมทำงสำยกลำง ไม่เข้าไปใกล้ที่สุดทั้งสองอย่างนั้น เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้
ด้วยปัญญาอันยิ่ง ท าดวงตาและญาณให้เกิด เป็นไปเพื่อความสงบระงับ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ และนิพพาน

ทางสายกลาง ได้แก่ อริยมรรค มีองค์แปด คือ ปัญญาอันเห็นชอบ ด าริชอบ เจรจาชอบ การงานชอบ

เลี้ยงชีพชอบ พยายามชอบ ระลึกชอบ และตั้งใจชอบ