Page 29 - เครื่องดนตรีไทย
P. 29
เป็นเครื่องเปาพื้นเมืองของชาวอีสานเหนือที่ใชไมซางขนาดตาง ๆ ประกอบกันเขาเป็นตัวแคน
้
่
้
้
่
แคนเป็นสัญลักษณของภาคอีสาน เป็นเครื่องเปามีลิ้นโลหะ เสียงเกิดจากลมผานลิ้นโลหะไป
่
่
์
ตามล าไมที่เป็นลูกแคน การเปาแคนตองใชทั้งเปาลมเขาและดูดลมออกดวย จึงเปายาก
้
้
้
้
่
้
่
่
พอสมควร แคนมีหลายขนาด บางขนาดมีเสียงประสานอยูดวย
่ ้
ปี่มอญ เป็นเครื่องเป่าในตระกูลปี่ ไทยได้แบบอย่างมาจากมอญ ปี่ชนิดนี้แบ่งเป็น 2 ท่อน
ท่อนแรกเรียกว่า"ตัวเลา" ท าด้วยไม้จริง กลึงให้กลมเรียวยาว ภายในโปร่งตลอด ตอนปลายกลึง
ผายออกเล็กน้อย ถัดลงมากลึงเป็นลูกแก้วคั่นส าหรับผูกเชือกโยงกับตัวล าโพง ที่ตัวเลาด้านหน้า
เจาะรู 7 รู เรียงตามล าดับเพื่อเปิดปิดนิ้วบังคับเสียง ด้านหลังตอนบนเจาะอีก 1 รูเป็น"รูนิ้วค า" อี
ท่อนหนึ่งเรียกว่าล าโพง ท าด้วยทองเหลืองหรือสแตนเลส ลักษณะคล้ายดอกล าโพง แต่ใหญ่กว่า
ปลายผายบานงุ้มขึ้น ตอนกลางและตอนปลายตีเป็นลูกแก้ว ตัวเลาปี่จะสอดใส่เข้าไปในล าโพง
โดยมีเชือกเคียนเป็นทักษิณาวัฏ ในเงื่อน"สับปลาช่อน" ยึดระหว่างลูกแก้วล าโพงปี่กับลูกแก้ว
ตอนบนของตัวเลาปี่ เพื่อไม่ให้หลุดออกจากกันง่ายๆ
25
