Page 70 - 37_Lirydram_2022

NAGRODA LITERACKA IM. JULIUSZA SŁOWACKIEGO 2022
68 LiryDram
październik–grudzień 2022
Niemowlę po raz pierwszy konało pod jałową tetrą. Wojny już było, rozsypało ściany, wszystko opowiedziano, co było godne. I co zamordowane. Tylko głodne ptaki frunęły na wolność. Reszcie wystawiono rachunek za prąd, gaz i... kartofle.
W ten czas rozpękła we mnie solidarność z tobą – niestrawność parweniuszy, jałowy nawóz ducha. Pałkami biją w żałobne werble, że zmarniało. Wszelkie nasze sprawy ugniatam ciasno w zwoje, mózg coraz większy. Do czynu: – Za mało!
Możliwa jest taka niespełniona misja – trawiąca włókna czasu w tkankach, na skórze i we włosach. Wyciska ciecz bitewną aż wiatr oderwie postać wyschniętego ducha i będzie go motać,
żebym mógł w swym skupieniu na zawsze pozostać.
Za jeden owoc z mangowego lasu3
W dżinsach wszedłem na Pola Elizejskie: – Tyle tu rzeczy, których mi nie potrzeba!
W moro opuściłem Muzea Watykańskie: – Bez ilu rzeczy jestem szczęśliwy!
Stanąłem na strzelistej górze Manhattan: – Żadna z ludzkich rzek nie porywa!
Otwarły się księgi Rodzaju, Prawa i Snów: – Zbyt wiele słów z ptakami uleci!
W oczach zapłonęły diamenty z Antwerpii, na próżno! gdy skradłem światu mango.
Oddałem całe pragnienie, by nic więcej nie rozpraszało, gdym ssał i gniótł.
„Iluż rzeczy nie pragnę!”4