Page 21 - Besson&Demona

O mojej matce Zo i mówiono, że ma dobrą rękę do koni, i trzeba przyznać, że dawała sobie radę nawet z bardzo trud- nymi osobnikami. A przecież w jej rodzi- nie nie było tradycji jeździeckich. Ani dzia- dek Władysław Drecki***, ani babcia Zo a koniarzami nie byli. Matka jednak dosko- nale jeździła konno, co nie było łatwe, bo przecież jeździła w damskim siodle, które wymuszało ułożenie nóg na jednym boku konia i skrzywienie tułowia. Tym bardziej jest to godne podziwu. Choć tylko ama- torsko, matka pokonywała naprawdę du- że odległości. Długo w rodzinie opowiada- no o tym, jak jednego dnia przejechała sto dwadzieścia pięć kilometrów, a po dniu, dwóch przerwy pokonała tę trasę powtór- nie. Po tym rajdzie amazonka i klacz wróci- ły do domu w dobrej formie. Tak forsowne eskapady podejmowała do czasu urodze- nia mnie i moich sióstr. Potem siadała jeszcze na konia, ale były to już spacer- ki. Natomiast jej wielką namiętnością było powożenie, zwłaszcza zaprzęgami cztero- konnymi. Okazji ku temu na początku XX wieku było niemało. Samochody były wte- dy rzadkością, a drogi w Kieleckiem prze- ważnie polne i błotniste, dróg bitych i szos było zaś niewiele.
Moja matka, Zofia z Dreckich Ludwikowa Byszewska. Fotografia z 1926 r.
...O RODZINIE
*** Jak podkreślała matka – dziadek był człowiekiem „wielkiej prawdy”, ogólnie szanowanym. Zasadniczy, zdecydowany, pracą i żelazną konsekwencją doszedł do sporego majątku. Sześciorgu dzieciom, w tym mojej matce, zapewnił wyższe wykształcenie, także za granicą. Dziadka nie pamiętam, za to babcię Zo ę doskonale (zmarła, gdy miałem 14 lat). Dziadek – specjalista cukrownik – budował cukrownie na terenach polskich, białoruskich i ukraińskich, czyli dawnego zaboru rosyjskiego, i w Rosji. W każdej z nich miał udziały. Dochody z cukrowni umożliwiły mu kupno majątku Kębłów pod Piaskami Lubelskimi, który następnie odsprzedał swojemu bratu,
a sam kupił Słupię (o powierzchni 1600 ha), później zaś leśny majątek Osowiec (10 000 ha) na Polesiu, położony na wschód od Pińska. Osowiec przepadł w 1918 r., Słupia – w 1945.
– 19 –