Page 106 - 46_LiryDram_2025

ty sam. To ta, która nie musi mówić – bo jest. Symbol pawia nie jest przypadkowy – to ptak Junony, bogini małżeństwa i wierności. To duma, która nie jest pychą. To piękno, które nie szuka uznania. To po prostu obec- ność. Czy nie o takiej miłości marzymy? O tej, która się nie kończy? Która przetrwa zmiany? Która powróci – nawet jeśli ucieknie? Agape nie potrzebuje deklaracji. Ona po prostu sie-
dzi na gałęzi – i śpiewa.
Symbolika – Miłość zaklęta w naturze i micie
Zynger buduje świat, w którym symbole są ciche, ale silne.
Herbata – intymność.
Szarlotka – dom.
Liść – przemijanie.
Wiewiórka – czujność.
Narcyz – świeżość.
Paw – duma i wieczność.
Czy to tylko obrazy przyrody? Nie – to znaki uczucia. To alfabet emocji. To kod, który od- czytuje tylko ten, kto sam kochał.
Poetka nie używa imion bogów, ale one są. Satyr – pojawia się jako echo Dionizosa. Paw – to cień Junony.
Narcyz – to mit o samopoznaniu.
Czy to znaczy, że miłość jest mitem?
Nie. To znaczy, że mity to nasze emocje za- klęte w historie.
Podsumowanie – Miłość jako archetyp, rytuał i codzienność
Miłość nie jest jedną rzeczą. Nie jest jednym gestem. Jednym imieniem.
Miłość to:
– szarlotka i paw
– liść i pocałunek
– samotność i powrót
– cisza i śpiew
Miłość to Eros, Philautia, Ludus, Agape – na- raz. W tym samym parku. W tym samym czło- wieku. Marlena Zynger nie daje odpowiedzi. Ona stawia pytania – i prowadzi przez alejki naszych własnych uczuć.
A może to właśnie o to chodzi?
Nie, by zrozumieć miłość. Ale by jej słuchać. By zatrzymać się w Łazienkach. Przy stoliku. Na ławce. W trawie. Pod drzewem.
Bo miłość jest. I zawsze wraca. Jak paw.
Jak echo.
Jak pieśń w koronach drzew.
104 LiryDram styczeń–marzec 2025
Marlena Zynger, Czas śpiewu kobiety, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 2010