Page 114 - 46_LiryDram_2025

do symbolicznego „domu hobbita”, miej- sca bezpiecznego, bajkowego, pełnego pro- stoty i domowego rytuału. Użycie czasu przeszłego sugeruje, że mamy do czynienia z opowieścią wspomnieniową, pełną reflek- sji i dystansu.
Narracja ta opiera się na pamięci emocjo- nalnej. Nie chodzi tu o sprawozdanie ze zda- rzeń, ale o wewnętrzne przeżycie konkretu – jak wyglądało wspólne życie, jak pachniało powietrze, jakie dźwięki towarzyszyły codzien- ności. To sposób mówienia typowy dla poezji lirycznej, ale ułożony w strukturę narracyjną znaną z prozy.
III. Elementy fabularne – czas, miej- sce, postaci i akcja
Pomimo lirycznego tonu, wiersz zawiera wy- raźne cechy miniaturowej opowieści. Mamy tu realnie istniejące miejsce:
„przy Grand Union Canal
The Watersedge Pocket Boat Lane Cowley Docklands”
To lokalizacja konkretna, rzeczywista, nada- jąca tekstowi zakorzenienie w świecie ma- terialnym. Obok niej pojawiają się postaci: „kochający i kochany”, „Mike”, „Charlie”, „ja” – zarysowane skrótowo, ale pełniące funkcję emocjonalnych i relacyjnych zworników. Zda- rzenia – takie jak „noc rozpoczyna / bo odcho- dziłeś”, „zawsze wracałam do domu naszego” – mają charakter autobiograficzny, osadzony w codzienności i intymności.
Całość przypomina kompozycję krótkiej no- weli poetyckiej, w której najważniejsze są nie dramatyczne zwroty akcji, lecz rytm dnia, nie- oczywiste szczegóły i uczucia.
IV. Czas jako wewnętrzny rytm opowieści i pamięci
Zynger nie prowadzi narracji zgodnie z kalen- darzem. Czas w tym wierszu jest emocjonalny, cykliczny, pełen napięć i zawieszeń. Wystę- pują momenty zatrzymania: jakby w związku z nami / zatrzymał się czas.
Pojawia się także rytm codzienności: kolejny dzień stawał w drzwiach / poprzednim pija- ny. A także motyw powrotu: zawsze wraca- łam do domu naszego.
To nie czas chronologiczny, lecz czas we- wnętrzny, którego przebieg wyznaczają emo- cje, wspomnienia i doświadczenie przestrzeni. Taka organizacja czasu zbliża utwór do poetyki modernistycznej, znanej z prozy Prousta czy Virginii Woolf, gdzie pamięć i wewnętrzne przeżycie organizują strukturę narracyjną.
V. Realizm szczegółu – język rzeczywistości i codzienności
Jednym z najważniejszych wyróżników re- alizmu lirycznego jest język konkretu. Zy- nger posługuje się rzeczami codziennymi, nazwami, przedmiotami, które tworzą sen- sualną, realistyczną tkankę świata przed- stawionego:
„wino współgrało z myślą”
„wilgoć zaś pieściła ściany”
„brytyjska flaga powiewała / na tle zachmu- rzonego nieba”
„drzwi woskowa pieczęć z inicjałami”
To wszystko tworzy obraz, który przemawia do zmysłów – w szczególności do wzroku, za- pachu i dotyku. Sensualność ta sprawia, że utwór zyskuje wymiar niemal filmowy. Rzeczy banalne – flaga, drzwi, pogoda – zostają ujęte w taki sposób, że odsłaniają swoje znaczenie
112 LiryDram styczeń–marzec 2025