Page 55 - ของเรา
P. 55
ปวริศา มาเลิศฤทัย (ตาล)
หมู่บ้ำนตำมุย หมู่บ้ำนธรรมดำที่แฝงไปด้วยควำม
ไม่ธรรมดำ ในทุก ๆ ครั้งที่ไปลงภำคสนำม หมู่บ้ำนแห่งนี้
มักมีกำรเปลี่ยนแปลงให้เห็นเสมอ ๆ ไม่ว่ำจะเป็นในทำงที่
ดีขึ้น หรือในด้ำนของปัญหำที่เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน ปัญหำที่
สะสมมำอย่ำงยำวนำนและแก้ไขได้ยำก เพิ่มควำมล�ำบำก
ในกำรใช้ชีวิตของชำวบ้ำน คืออำชีพค่อย ๆ หำยไป ที่อยู่
อำศัยใช้งำนได้อย่ำงจ�ำกัด รวมถึงวิถีชีวิตที่ก�ำลังเลือนหำย
Copyreader
ไปจำกกำรไม่มีผู้สืบทอด ดังนั้นเมื่อเรำไปหำควำมรู้จำก
หมู่บ้ำนแห่งนี้ เรำจึงได้รับกำรสืบทอดจำกเจ้ำของควำมรู้
ที่เต็มใจถ่ำยทอดให้กับเรำอย่ำงเต็มที่ ซึ่งเรำก็ได้รับรู้ ได้
เห็นและเข้ำใจกำรด�ำเนินชีวิต ควำมรู้สึก และสิ่งที่ชำว
บ้ำนต้องเผชิญมำกขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ว่ำ กำรไปภำคสนำมที่
บ้ำนตำมุยจะท�ำให้เรำต้องเจอแต่ด้ำนที่เป็นปัญหำ เรำยัง
ได้เจอกับด้ำนที่ดีขึ้นของหมู่บ้ำน ควำมสุข ควำมน่ำรักของ
ชำวบ้ำนที่ต้อนรับเรำอย่ำงดี ดังนั้นเรำจึงอยำกให้ทุก ๆ
คนได้ลองไปสัมผัสและพบเจอกับชำวบ้ำนที่ยังคงพยำยำม
ต่อสู้และรักษำหมู่บ้ำนเอำไว้อย่ำงเต็มที่
“ในตอนแรกหมู่บ้ำนแห่งนี้ พบกับปัญหำมำกมำย พรพนิต เทพสุธรรมรัตน์ (มูมิน)
ไม่ว่ำจะเป็นพื้นที่ทับซ้อนกับอุทยำนแห่งชำติผำแต้ม ควำม
อุดมสมบูรณ์ของแม่น�้ำโขงที่ก�ำลังจะเปลี่ยนไป ทุกอย่ำง
รอบ ๆ ตัวของชำวบ้ำนดูเหมือนก�ำลังจะหำยไปเรื่อย ๆ เมื่อ Editor
เวลำผ่ำนไปชำวบ้ำนเห็นว่ำคงอยู่ไม่ได้ ถ้ำหำกไม่ท�ำอะไรจึง
เริ่มมีกำรปรับตัวต่อสถำนกำรณ์ที่เกิดขึ้น โดยเริ่มมีกำรเรียก
ร้องสิทธิกับเจ้ำหน้ำที่รัฐในหลำย ๆ ด้ำน เช่น ด้ำนพื้นที่อยู่
อำศัย ชำวบ้ำนเริ่มพัฒนำพื้นที่ในหมู่บ้ำนให้เป็นสถำนที่
ท่องเที่ยว เป็นที่รู้จักทั้งกำรท�ำบ้ำนพักโฮมสเตย์เพื่อให้คน
ที่พักได้เข้ำใจวิถีชีวิตของชำวบ้ำน มีกำรสร้ำงผลิตภัณฑ์
ชุมชน เพื่อหำรำยได้เพิ่มเติม ทั้งหมดที่ท�ำชำวบ้ำนก็หวังว่ำ
หมู่บ้ำนอันเป็นที่รักแห่งนี้จะคงอยู่ต่อไป” ที่เล่ำมำเป็นสิ่งที่
เห็นและได้รู้จำกกำรสัมภำษณ์ที่ท�ำให้เรำได้เห็นอะไร
หลำย ๆ อย่ำงในตัวชำวบ้ำนและหมู่บ้ำน ที่ต้องพบเจอกับ
เหตุควำมเปลี่ยนแปลง และพยำยำมต่อสู่กับสิทธิของตัวเอง
มำหลำยต่อหลำยปี ซึ่งต่ำงจำกพวกเรำคนเมืองที่มักได้อะไร
มำอย่ำงง่ำยดำย เพียงใช้เงินจับจ่ำยผิดกับชำวบ้ำนแห่งนี้ที่
พวกเขำไม่ต้องใช้เงินมำกมำยก็สำมำรถอยู่ได้ แต่ควำม
“อยู่ได้” ของชำวบ้ำนนั้นก�ำลังจะเปลี่ยนไป
