Page 17 - โครงการ_Neat
P. 17
- 14 -
คําว่า “หนี้” เป้นคําที่เราได้ยินคุ้นหูอยู่บ่อย ๆ เช่น เจ้าหนี้ ลูกหนี้ ทวงหนี้
ปลอดหนี้ ซึ่งในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มีการบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับ
หนี้ไว้เป็นการเฉพาะ อันปรากฏอยู่ในบรรพที่ 2 โดยจะได้กล่าวในรายละเอียด
ต่อไป
ควำมหมำยของหนี้
หนี้ หมายถึงหน้าที่ที่บุคคลต้องกระทําต่อการหรืองดเว้นกระทําการอย่างใด
อย่างหนึ่งเพื่อประโยชน์ของอีกฝ่ายหนึ่ง โดยบุคคลที่ต้องกระทําเราเรียกว่า
“ลูกหนี้” ส่วนบุคคลที่รับการกระทําหรือมีสิทธิให้อีกฝ่ายหนึ่งกระทําเรียกว่า
“เจ้าหนี้” ตัวอย่างเช่น แดงกู้ยืมเงินจากดํา แดงมีหน้าที่ที่ต้องชําระเงินคืนแก่ดํา
แดงจึงเป็นลูกหนี้ ส่วนดํามีสิทธิเรียกให้แดงชําระหนี้ ดําจึงเป็นเจ้าหนี้
ในทางกฎหมายอาจจะไม่ได้มีแค่ฝ่ายหน่งเป็นลูกหนี้และอีกฝ่ายเป็นเจ้าหนี้
บุคคลทั้งสองฝ่ายอาจเป็นลูกหนี้และเจ้าหนี้ในคราวเดียวกันก็ได้เช่น นายขาวจ้าง
นายเขียวซ่อมรองเท้า นายขาวมีสิทธิเรียกให้นายเขียวซ่อมรองเท้าให้ตนให้
เรียบร้อยเมื่อพิจารณาเช่นนี้เท่ากับว่า นายขาวมีสิทธิเรียกให้นายเขียวซึ่งเป็น
ลูกหนี้ซ่อมรองเท้าให้กับตน แต่เมื่อพอจารณากลับกัน นายขาวมีหน้าที่ชําระเงิน
ค่าซ่อมรองเท้าแก่นายเขียว นั้นคือนายขาวก็เป็นลูกหนี้นายเขียวและนายเขียวเป็น
เจ้าหนี้นายขาวด้วยเช่นกัน
เรื่องหนี้นี้กฎหมายใช้คําว่า “ฝ่าย” ซึ่งไม่จํากัดจํานวนคน กล่าวคือ ฝ่ายหนึ่งจะมี
มากกว่าหนึ่งคนก็ได้ กรณีบุคคลหลายคนเป็นเจ้าหนี้หรือลูกหนี้ร่วมกันนั้น
เรียกว่า “หนี้ร่วม” ซึ่งหนี้ร่วมนี้ต้องมีลักษณะเป็นหนี้ร่วมกันจริงๆ หากต่างฝ่าย
ต่างเป็นหนี้คนคนเดียวกันก็ไม่เรียกว่าหนี้ร่วม เช่น นายแดงและนายดําต่างก็กู้เงิน
นายขาวมาคนละ 10,000 บาท เช่นนี้ไม่เข้าลักาณะหนี้ร่วม เพราะไม่ได้ก่อหนี้
