Page 11 - De man die het nieuws voor wilde blijven
P. 11
Pornic
Om het graf op de winderige begraafplaats stonden enkele van Lise’s vroegere collega’s. Ze prezen haar werkkracht en creativiteit en verzekerden haar zoon wat een genoegen het was geweest om zijn moeder gekend te hebben. Wel waren ze haar allemaal uit het oog verloren en hadden ze niet geweten van haar ziekte en haar veel te vroege dood.
Nu ze elkaar hier weer troffen, haalden ze zo veel mogelijk herinneringen naar boven uit de tijd dat ze nog volop meedraaiden in het culturele leven van Parijs. Dezelfde periode waarin de boeken van Lise gekocht en gelezen werden en zij tot de groep behoorden waarin kleine misverstanden werden opgeblazen tot wereldnieuws. Behalve de oude garde waren er ook een aantal jonge mensen. Waarschijnlijk aankomende schrijvers die Lise had geholpen een weg te vinden in het labyrint dat het wereldje kon zijn. Het waren mooie mensen vol plannen, zichtbare tatoeages en scheef geknipt haar.
En haar twee dochters waren er, Mol en Katje, bij uitstek kinderen uit een stormachtig huwelijk, die weinig prijzenswaardigs van haar wisten, maar wel veel details over de manier waarop ze in de steek waren gelaten. Hoewel ze zich al jaren niet hadden laten zien, vonden haar dochters toch dat ze moesten komen. Ze hingen wat in de buurt van de oude vrienden in de hoop dat iemand hen zou herkennen en aanspreken. Wat niet gebeurde.
Haar oudste broer had niet willen komen. Alleen al de gedachte aan de dood vervulde hem met grote weerzin. Lise had hem in meer dan dertig jaar niet kunnen overhalen om iets af te spreken.
9
