Page 60 - De man die het nieuws voor wilde blijven

Na zijn studie wilde hij reisverhalenschrijver worden, maar het geld voor de reizen ontbrak hem en niemand wilde hem een voorschot geven, zonder dat hij een reisverhaal had laten zien. Nu probeerde hij dus van achter zijn rolgordijnen reizen te maken, wat hem soms wonderwel lukte.
Hij las de zinnen van Februari nog een keer over en bleef hangen achter het woord ‘najagen’. Najagen lag hem niet, hij hield er helemaal niet van. Vond mensen die dat deden onaangenaam. Hij wilde dingen gewoon laten ontstaan, zaaien en wachten, dat was meer zijn stijl.
Na een tijdje had hij er genoeg van. Het denken begon hem te vervelen en er stond nog niks op papier. Hij sloot de computer weer af, strekte zijn benen en besloot toch maar even zijn neus buiten de deur te steken.
Op het muurtje naast zijn huis zat een jong meisje zich zichtbaar stierlijk te vervelen. Hij groette haar en zette er de pas in. Rechtsaf en dan flink doorlopen, daar had hij zin in, maar al na een paar straten ontdekte hij een niet vol terras bij een schimmige uitspanning.
- Een lekker glas bier heb ik wel verdiend, zei hij tegen de ober, die half versuft kwam aansloffen.
Met de krant op schoot en een glas in de hand genoot hij van het de namiddag en de zwetende mensen met boodschappentassen. Hij zat heerlijk in de schaduw en de glazen smaakten hem buitengewoon.
Toen zag hij in de verte zijn vriend Pol aankomen. Naderbij gekomen begroette Pol hem hartelijk waarbij hij Gert op de rug
58