Page 62 - De man die het nieuws voor wilde blijven

Is dit nu vakantie, dacht ze, ik verveel met kapot. In huis lag haar vader na een wilde nacht te slapen en haar moeder was werken.
Na een eindeloos tijdje liep ze de straat af richting het huis van haar vriendin Sandra. Onderweg bedacht ze alle mogelijkheden waardoor Sandra er niet zou zijn. Sandra was eigenlijk geen echte vriendin van Linda. Sandra was meer met jongens, die waren altijd om haar heen. Deze keer was het raak, toen ze Linda zag sprong ze op en riep dat het goed was dat ze kwam, want dan kon ze mee naar het park.
- Ik mag niet weg van mijn moeder, zei Sandra, maar met jou mag ik wel.
- Oh, zei Linda, maar ik heb geen geld hoor.
- Dat hoeft ook helemaal niet. We nemen gewoon van alles mee. Gezellig toch.
Ze pakten een oude deken, vulde een plastic zak met snoep en limonade en gingen richting het park. Sandra leek het echt heel gezellig te vinden en Linda genoot.
Na een uurtje verscheen er een pukkelige slungel, blijkbaar had Sandra daarmee afgesproken, maar ze deed net of alles heel toevallig was.
- Wij gaan even samen ergens heen en jij blijft hier wachten. Niet weggaan, anders komt mijn moeder er achter dat ik met een jongen op stap ben.
- Oké, ik wacht hier, maar blijf niet te lang weg, zei Linda en ze nestelde zich op de deken.
Toen ze daar zo lag vroeg ze zich af of ze eigenlijk jaloers moest zijn op Sandra. Ze voelde eigenlijk niet zoveel, terwijl ze toch bedrogen was. Stomme trut, dacht ze wel, wat is dat nou voor een slome duikelaar. Ik zou hem niet eens zien staan, maar ja, niks is ook wel heel weinig. Omdat ze honger begon te krijgen at ze nog een half
60