Page 64 - De man die het nieuws voor wilde blijven

haar verbazing dat het de buurman was, maar dan totaal beschonken. Hij ronkte en snurkte intussen als een zwijn. Linda ging zitten en deed de deken weer om zich heen. Het geronk en de aanwezigheid van de man stelde haar ook gerust. Langzaam schoof ze dichterbij en kroop achter zijn rug.
Zo sliepen ze een tijdje.
Ergens die avond draaide Gert zich om en legde zijn arm over het meisje. Linda drukte zich voorzichtig dichter tegen hem aan en droomde dat ze net als vroeger samen met haar moeder in bed lag. Haar moeder kwam ’s nachts wel eens bij haar liggen op de nachten dat haar vader aan de zwier was. Zij diende dan als schild en ze wist het.
Halverwege de nacht werden ze wakker. Linda wurmde zich onder de arm van Gert uit en ging zitten.
- Weet jij hoe laat het is, vroeg ze.
- Laat, zei Gert, heel laat.
- Ja, maar hoe laat?
Linda stond op en streek haar kleren een beetje glad.
- Ben je nog dronken, vroeg ze.
Gert probeerde overeind te komen, maar viel steeds opnieuw op zijn knieën.
- Niet weggaan zonder mij, .... ik kan niet overeind komen.
- Wat heb je dan?
- Ik heb geloof ik mijn been gebroken. Kun jij iemand bellen?
- Nee man, ik ben zestien, maar mijn ouders geven mij geen telefoon.
- Wat doe je dan hier alleen in het bos.
- Dit is geen bos en ik ben niet alleen.
Ze zwegen een hele tijd en Linda ging weer zitten.
62