Page 63 - De man die het nieuws voor wilde blijven

rolletje Mentos en ging toen een beetje misselijk op de deken liggen.
De tijd ging langzaam. Eerst hing er een heerlijke zwoele warmte tussen de bomen, maar nu werd de grond vochtiger en het park leger.
Ze ging zitten, trok haar knieën op en deed de deken om zich heen. Een overbekend gevoel van droefheid maakte zich van haar meester. Vroeger toen ze nog klein was zat ze ook vaak zo in bed te wachten tot het schreeuwen begon. Niet alleen het schreeuwen, maar ook het gooien en het huilen van haar moeder. Ze trok de deken over haar hoofd.
Na een tijdje hoorde ze geritsel en gevloek. Nog geen tien stappen bij haar vandaan wankelde een man dwars door het gras. Hij viel meer dan hij liep. Linda verstopte zich snel en wachtte.
- Sandra je moet komen, smeekte ze hardop.
*
Gert viel met een daverende klap en een gil tegen de grond.
- Ik word pootje gelicht hier, riep hij dramatisch, terwijl hij probeerde overeind te komen, maar zijn benen konden hem niet meer dragen. Als hij zijn ene been probeerde te strekken klapte het andere dubbel en omgekeerd.
- Wie doet dit nu, .... ik moet geholpen worden, waar is iedereen? Zo monkelde hij nog een tijdje voort totdat hij berustte en ging liggen.
Linda wachtte een paar minuten en keek van onder de deken naar de man. Hij lag stil en ze hoorde aan het ademen dat hij ongevaarlijk was. Nieuwsgierig geworden stond ze op en deed een paar stappen in zijn richting. Na nog een paar stappen zag ze tot
61