Page 39 - Vroege Herinneringen

In natura afrekenen
Op mijn werk ging het ook goed, ik kreeg steeds betere paarden en was de enige die buitenritten kreeg. Het was geen uitzondering als ik een klant naar Rotterdam of Bilthoven, enz. moest brengen. Het was namelijk een paar keer gebeurd dat een koetsier tijdens een verre rit een paard had doodgereden. Ook kwam het veel voor dat er van stal was afgesproken dat ritten in natura werden afgerekend, bijvoorbeeld naar plaatsen in de Haarlemmermeer waar ik dan bijv. tarwe of spijsolie in plaats van geld moest ontvangen. Dat waren ook voor mij de betere ritten.
Kleine scherf
Van tijd tot tijd moest ik mij in het hospitaal melden, want officieel was ik onder behandeling en kreeg steeds ziekteverlof. Dus als ik mij meldde aan het einde van mijn verlof, kreeg ik meestal direct weer twee maanden verlenging. Wel wilde de prof mij altijd even onderzoeken.
Tijdens zo'n onderzoekje ontdekte hij een knobbel op mijn rug. Hij zei me dat hij die knobbel wilde opereren. Ik sprak af met hem dat ik dat goed vond onder voorwaarde dat ik niet hoefde te blijven. Dat was goed, hij opereerde mij de- zelfde dag, verwijderde de knobbel die hij op de operatietafel opensneed, ik was plaatselijk verdoofd, en in een soort noot van vlees zat een kleine scherf die in- gekapseld was en zo aan de oppervlakte gekomen was. Ik mocht de scherf hebben van hem. Hij dichtte de wond met tien hechtingen en zei me dat ik tien dagen later naar mijn huisarts moest om hem de hechtingen eruit te laten halen. De volgende dag was ik weer aan het werk. Mijn huisarts keek wel vreemd op toen ik tien dagen later bij hem kwam met het verzoek de hechtingen te laten verwijderen. Hij vond dat ik onverantwoordelijk handelde en begreep niet dat ze mij uit het hospitaal hadden laten vertrekken.
Ausweis
Ik had van het hospitaal ook een zogeheten ‘ausweis’ meegekregen waarin in het Duits vermeld stond dat ik een zogenoemde ‘Kriegsverletzte’ was, gewond door granaatscherven en 100% arbeidsongeschikt was, met grote stempels van het Kriegsspital Utrecht. Dat was ook wel nodig want de Duitsers hielden om de haverklap razzia's in de stad waarbij ze alle jongemannen oppakten. Het is mij verschillende malen overkomen dat ik bij zo'n razzia opgepakt werd. Als ik dan
37