Page 44 - Geluk

Elaine zette haar ellenbogen op tafel en liet haar kin op haar handen rusten. Vriendelijke, indringende ogen keken hem wat meewarig aan.
‘Heb ik dan toch de witte vlag gehesen?’ schoot door zijn hoofd en besloot het zich niet aan te trekken.
“Enige jaren later, het was de laatste zomer dat ik bij de professor woonde en ik mij op het eindexamen voorbereidde, ging, terwijl ik zoals gebruikelijk alleen thuis was, de deurbel. Louise! Kordaat en schuchter tegelijkertijd stapte zij onuitgenodigd over de drempel en vroeg of ik iets te drinken had. Uit het lood geslagen bracht ik haar naar de tuin, nodigde haar uit onder de parasol aan het tafeltje plaats te nemen, pakte een fles cassis uit de koelkast en nam die met twee glazen mee naar wat komen ging. Het gebruikelijke geouwehoer over oude vrienden en onbekenden begon, terwijl ik mij zat te ergeren omdat ik mijn tijd wilde besteden aan mijn examens. Louise keek regelmatig over mijn schouder door de openslaande deuren de achterkamer in. “Ik zou best nog weleens willen zien hoe het er hierbinnen uitziet.” Ze stond op en streek haar rokje glad. Sullig moet ik achter haar aangelopen zijn, “Veel is er niet veranderd.” “En jouw kamer?” “Veel is er niet veranderd.” herhaalde ik. Ze liep naar boven voor ik een tegenzet kon bedenken en zat al op mijn bed, gesticulerend naast haar te komen zitten.”
In de korte pauze die Ben inlaste stak hij een sigaret op en inhaleerde diep. Elaine wist dat zij hem zou moeten behoeden wilde hij niet in zeven sloten tegelijk lopen.
“Toen kwam de enige keer dat stiefpapa een goede daad heeft verricht. De telefoon ging, hij was zijn sleutels kwijt en ik moest direct het reservepaar naar de faculteit komen brengen.
42