Page 253 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 253

๒๔๐




                          การพิสูจนเรื่องเจตนานั้น บางครั้งทําไดยาก จึงตองอาศัยหลักที่วา กรรมเปนเครื่องชี้เจตนา
              โดยอาจพิจารณาจากพฤติการณแหงคดีประกอบพยานแวดลอม

                          ®Õ¡Ò·Õè ñóôó/òõò÷  กอนเกิดเหตุประมาณ ๑ เดือน จําเลยทั้งสองเอาทรัพยสิน
              ประกันอัคคีภัยไวกับบริษัทรับประกันสี่บริษัทโดยตีราคาทรัพยที่เอาประกันเกินราคา และเกิดเพลิงไหม

              ที่บริเวณหลังรานของจําเลยครั้งหนึ่ง ทางจังหวัดและเทศบาลตองจัดรถดับเพลิงมาจอดใกลรานทุกคืน
              หลังเกิดเหตุเพลิงไหมแลว ไดความวามิไดเกิดจากไฟฟาลัดวงจร แตเกิดที่ชั้นลาง ชั้นสองของตึก

              หางกันเปนจุดๆ และขณะเกิดเหตุเจาหนาที่ตํารวจพบจําเลยทั้งสองอยูบนตึกชั้นสามมีถังที่ใชบรรจุ
              นํ้ามันเบนซินอยู เจาหนาที่ตํารวจตองฉุดลากพาตัวจําเลยทั้งสองลงมา ตามพฤติการณแหงคดีประกอบ

              พยานแวดลอม กรณีเชื่อไดวาจําเลยทั้งสองรวมกันวางเพลิงเผาทรัพยเพื่อที่จะไดรับเงินคาประกันอัคคีภัย
                          ò. ÇÒ§à¾ÅÔ§à¼Ò·ÃѾºÒ§»ÃÐàÀ·

                          ÁÒμÃÒ òñø ¼ÙŒã´ÇÒ§à¾ÅÔ§à¼Ò·ÃѾ´Ñ§μ‹Í仹Õé
                          (ñ) âçàÃ×͹ àÃ×Í ËÃ×Íá¾·Õ褹ÍÂÙ‹ÍÒÈÑÂ
                          (ò) âçàÃ×͹ àÃ×Í ËÃ×Íá¾Íѹ໚¹·Õèà¡çºËÃ×Í·ÕèทําÊÔ¹¤ŒÒ

                          (ó) âçÁËÃʾËÃ×Íʶҹ·Õè»ÃЪØÁ
                          (ô) âçàÃ×͹Íѹ໚¹ÊÒ¸ÒóÊÁºÑμԢͧἋ¹´Ô¹à»š¹ÊÒ¸Òóʶҹ ËÃ×Í໚¹·ÕèสําËÃѺ

              »ÃСͺ¾Ô¸Õ¡ÃÃÁμÒÁÈÒʹÒ
                          (õ) ʶҹÕÃ¶ä¿ ·‹ÒÍÒ¡ÒÈÂÒ¹ËÃ×Í·Õè¨Í´Ã¶ËÃ×ÍàÃ×ÍÊÒ¸ÒóÐ

                          (ö) àÃ×Í¡Åä¿ ËÃ×ÍàÃ×ÍÂ¹μ ÍѹÁÕÃÐÇÒ§μÑé§áμ‹ËŒÒμѹ¢Öé¹ä» ÍÒ¡ÒÈÂÒ¹ ËÃ×Íöä¿
              ·Õè㪌㹡Òâ¹Ê‹§ÊÒ¸ÒóÐ

                          μŒÍ§ÃÐÇÒ§â·É»ÃÐËÒêÕÇÔμ จํา¤Ø¡μÅÍ´ªÕÇÔμËÃ×Íจํา¤Ø¡μÑé§áμ‹ËŒÒ»‚¶Ö§ÂÕèÊÔº»‚
                          มาตรานี้มิไดบัญญัติความผิดขึ้นใหม แตเปนบทเพิ่มโทษของมาตรา ๒๑๗ แมมาตรา ๒๑๘

              จะมิไดระบุวาเปนทรัพยของผูอื่น แตก็ตองหมายถึงการวางเพลิงเผาทรัพยของผูอื่น เพราะบุคคลยอม
              มีอํานาจที่จะกระทําตอทรัพยของตนไดตามใจชอบ แมจะทําลายเสียก็ได แตอยาทําใหถึงขนาด

              นาจะเปนอันตรายแกบุคคลอื่น หรือทรัพยของผูอื่น มิฉะนั้นจะเปนความผิดตามมาตรา ๒๒๐
                          เมื่อความผิดตามมาตรา ๒๑๘ จะตองมีการกระทําตามมาตรา ๒๑๗ กอนการวางเพลิง

              เผาบานเรือนของตนเองหรือที่ตนเปนเจาของรวมอยูดวย ก็ยอมไมผิดตามมาตรา ๒๑๘ เพราะไมใช
              การวางเพลิงเผาทรัพยของผูอื่นตามมาตรา ๒๑๗

                          มาตรา ๒๑๗ เปนบททั่วไป สวนมาตรา ๒๑๘ เปนบทเฉพาะ คือบัญญัติใหผูกระทําผิด
              ตองรับโทษหนักขึ้นเมื่อกระทําตอทรัพยบางประเภทที่ระบุไวในอนุมาตราตางๆ กลาวคือ
                          (ñ) âçàÃ×͹ àÃ×Í ËÃ×Íá¾·Õ褹ÍÂÙ‹ÍÒÈÑ  ทรัพยที่ระบุในขอนี้มีความหมายแคบกวา

              คําวา “เคหสถาน” ตามที่นิยามไวมาตรา ๑(๔) เพราะเคหสถาน นอกจากจะหมายถึงโรงเรือน เรือ หรือแพ

              ซึ่งคนอยูอาศัยแลว ยังรวมถึงบริเวณของที่ซึ่งใชเปนที่อยูอาศัยนั้นดวย เชน โรงรถหรือโรงครัว
   248   249   250   251   252   253   254   255   256   257   258