Page 431 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 431
๔๑๘
μÑÇÍ‹ҧ
®Õ¡Ò·Õè ùøô/òõðø ที่จอดรถสาธารณะตามมาตรา ๓๓๕(๙) นั้นเปนที่จอดรถ
ที่สาธารณชนมีสิทธิจะนํารถของตนไปจอดได ดังนั้นที่ซึ่งมีปายใหจอด ใหรถประจําทางหยุดรับสง
คนโดยสารเปนระยะๆ ไป จึงไมใชที่จอดรถสาธารณะตามความมุงหมายของกฎหมาย
®Õ¡Ò·Õè ñðøð/òõññ กุญแจนั้นไมใชสิ่งกีดกั้นสําหรับคุมครองบุคคลหรือทรัพย
เพราะไมมีลักษณะเปนสิ่งกีดกั้นอยางเชน รั้ว หรือวาลูกกรง ประตู หนาตางอะไรทํานองนั้น
®Õ¡Ò·Õè òôô÷/òõò÷ ประตูรถเปนสวนหนึ่งของรถ ไมใชสิ่งกีดกั้น
®Õ¡Ò·Õè òùùõ/òõôõ เงินที่ลักเอาจากตูโทรศัพทสาธารณะ ไมใชทรัพยที่ใชหรือ
มีไวเพื่อสาธารณประโยชนตาม ม.๓๓๕(๑๐)
ó. ÇÔè§ÃÒÇ·ÃѾÂ
ÁÒμÃÒ óóö “ผูใดลักทรัพยโดยฉกฉวยเอาซึ่งหนา ผูนั้นกระทําความผิดฐาน
วิ่งราวทรัพยตองระวางโทษจําคุกไมเกินหาป และปรับไมเกินหนึ่งแสนบาท
ถาการวิ่งราวทรัพยเปนเหตุใหผูอื่นรับอันตรายแกกายหรือจิตใจ ผูกระทําตองระวางโทษ
จําคุก ตั้งแตสองปถึงเจ็ดป และปรับตั้งแตสี่หมื่นบาทถึงหนึ่งแสนสี่หมื่นบาท
ถาการวิ่งราวทรัพยเปนเหตุใหผูอื่นรับอันตรายสาหัส ผูกระทําตองระวางโทษจําคุก
ตั้งแตสามปถึงสิบป และปรับตั้งแตหกหมื่นบาทถึงสองแสนบาท
ถาการวิ่งราวทรัพยเปนเหตุใหผูอื่นถึงแกความตาย ผูกระทําตองระวางโทษจําคุกตั้งแต
หาปถึงสิบหาป และปรับตั้งแตหนึ่งหมื่นบาทถึงสามหมื่นบาท”
ͧ¤»ÃСͺ¤ÇÒÁ¼Ô´
๑. ลักทรัพย
๒. ฉกฉวยของซึ่งหนา
คํา͸ԺÒÂ
วิ่งราวทรัพย คือ การลักทรัพยโดยฉกฉวยเอาซึ่งหนา คําวา “ฉกฉวย” คือ กิริยาที่หยิบ
หรือจับหรือกระชากเอาทรัพยไปโดยเร็ว ไมขาดตอนหรือขาดระยะรวมเปนการกระทํากรรมเดียวกับ
การเอาทรัพย คําวา “ซึ่งหนา” หมายถึง ทรัพยนั้นถูกฉกฉวยไปซึ่งหนาตัวเจาทรัพย หรืออยูใกลชิดกับตัว
ผูครอบครองทรัพยนั้น และความสําคัญอยูที่วา ทรัพยนั้นจะตองอยูใกลตัวหรือใกลชิดกับตัว
ผูครอบครองทรัพยนั้น และขณะถูกฉกฉวยเอาทรัพยไป ผูนั้นรูสึกตัวหรือเห็นในการฉกฉวย
เอาทรัพยไป ถาผูนั้นไมเห็นหรือไมรูสึกก็ไมเปนวิ่งราวทรัพย
วิธีการฉกฉวยเอาซึ่งหนานั้น จะใชเทาวิ่งหรือใชยานพาหนะเปนเครื่องมือก็ได และอาจ
จะเปนการสมคบรวมมือกันหลายคนหรือเปนการแบงหนาที่กันทําก็ได
สวนกรณีวรรคสอง ถึง วรรคสี่นั้น เปนเหตุอื่นประกอบการเพิ่มโทษ