Page 433 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 433

๔๒๐



                          ͧ¤»ÃСͺ¤ÇÒÁ¼Ô´
                          ๑.  ขมขืนใจผูอื่น

                             ๑.๑  ใหยอมให หรือ

                             ๑.๒  ยอมจะให
                          ๒.  แกตนหรือผูอื่น
                          ๓.  ไดรับประโยชนในลักษณะที่เปนทรัพยสิน

                          ๔.  โดย
                             ๔.๑  ใชกําลังประทุษราย หรือ

                             ๔.๒  ขูเข็ญวาจะทําอันตรายตอชีวิต รางกาย เสรีภาพ ชื่อเสียง หรือทรัพยสินของ
              ผูถูกขูเข็ญหรือบุคคลที่สาม

                          ๕.  ผูถูกขมขืนใจยอมเชนวานั้น
                          ๖.  โดยเจตนา

                          คํา͸ԺÒÂ
                          คําวา  “¢‹Á¢×¹ã¨” หมายความวาบังคับใจ ซึ่งการตัดสินใจยังอยูที่ตัวผูกระทําเอง

              แตผูกระทําถูกบังคับใหตองตัดสินใจที่จะกระทําตามที่บังคับ
                          คําวา “ÂÍÁãËŒ” หมายความวาตกลงใหประโยชนในลักษณะที่เปนทรัพยสินในปจจุบัน

              นั้นเอง เชน ตกลงใหเงินในขณะนั้นตามที่ขมขืนใจ
                          คําวา “ÂÍÁ¨ÐãËŒ” หมายความวาตกลงจะใหในเวลาภายหนา เชน ตกลงวาพรุงนี้จะให

              ประโยชนในลักษณะที่เปนทรัพยสิน
                          คําวา “»ÃÐ⪹ã¹ÅѡɳзÕè໚¹·ÃѾÊÔ¹” หมายความรวมถึงสิ่งตางๆ ดังตอไปนี้

                          (๑)  “·ÃѾÊÔ¹”  ตามความหมายแหงประมวลกฎหมายแพงฯ มาตรา ๑๓๘ คือ
              หมายความ “ÃÇÁ·Ñé§·ÃѾ (คือวัตถุที่มีรูปราง เชน เงินหรือสิ่งของ) ·Ñé§ÇÑμ¶Ø·ÕèäÁ‹ÁÕÃٻËҧ «Öè§ÍÒ¨
              ÁÕÃÒ¤ÒáÅÐÍÒ¨¶×ÍàÍÒä´Œ” เชน สิทธิตางๆ ที่คํานวณเปนเงินได เชน ลิขสิทธิ์ สิทธิเรียกรอง

              ที่เกิดจากหนี้ ทรัพยสิทธิ ฯลฯ
                          (๒) »ÃÐ⪹·ÕèäÁ‹ãª‹μÑÇ·ÃѾÊÔ¹´Ñ§¡Å‹ÒÇã¹ (ñ) áμ‹à»š¹»ÃÐ⪹ã¹ÅѡɳзÕè໚¹

              ·ÃѾÊÔ¹ เชน การยอมใหดูภาพยนตรฟรี หรือยอมใหขึ้นรถประจําทางฟรีหรือใหบริการฟรีซึ่งอาจ
              คํานวณเปนเงินได

                          ความผิดฐานกรรโชกตามมาตรา ๓๓๗ ผูกระทําตองขมขืนใจผูอื่น คือเปนการไปบังคับ
              บุคคลอื่นที่ไมใชตัวผูกระทําความผิด และความผิดจะเกิดขึ้นตอเมื่อผูถูกขมขืนใจยอมใหคือ ตกลงให

              หรือยอมจะใหในภายหลัง และเมื่อยอมใหหรือยอมจะใหแลว ผูขมขืนใจจะไดรับประโยชนในลักษณะ
              ทรัพยสินแลวหรือยังไมไดรับก็ตาม ก็เปนความผิดสําเร็จทันที แตถาผูถูกขมขืนใจไมยอมไมวา

              เพราะเหตุใด ผูกระทําก็มีความผิดเพียงพยายามกระทําความผิดเทานั้น
   428   429   430   431   432   433   434   435   436   437   438